Dijital fotoğrafçılıktaki son trend, ultra yüksek çözünürlüklü sabit lensli kameralardır. Dijital fotoğraf makinesi üreticileri, hemen hemen aynı şekilde, sürekli olarak birbirlerini geçmeye çalışıyorlar. CPU üreticileri rekabet eder; ancak bu durumda yarış megapiksel yerine megapiksel olarak ölçülür. megahertz.
Bu artan çözünürlüğün, bu kameraları satın alan kişilere her zaman fayda sağlamayabileceğini bulduk. İncelediğimiz dört kamera; Canon PowerShot Pro1, Konica Minolta Dimage A2, Nikon Coolpix 8700 ve Olympus C-8080 Geniş Zum—her biri 8 megapiksel CCD'ye sahiptir, bu da tipik tüketiciden çok daha yüksek çözünürlüktür gereklilikler. (Diğer bir 8 megapiksel kamera olan Sony Cyber-shot DSC-F828 hakkında bir inceleme için bkz. Mayıs 2004 sayısı .) Ayrıca giriş seviyesi dijital SLR'ler olan Canon Digital Rebel (; Şubat 2004 ) ve daha iyi performans ve fotoğraf kalitesi sunan Nikon D70. Ancak bu 8 megapiksel kameralar, dijital bir SLR'nin ağırlığı olmadan size tonlarca çözünürlük sunar. Dört model de oldukça iyi olsa da, Olympus kalabalığın arasından sıyrılıyor.
Paketle
Bu dört kamera, hafıza kartları ve yazılımları açısından büyük farklılıklar gösteriyor. Kompakt Flash kartlar, Konica Minolta ve Nikon'a dahil değildir. Olympus, 32MB xD Picture Card içerir ve CompactFlash Type II kart alır, Canon ise 64MB CompactFlash kart içerir ve CompactFlash Type II yuvasına sahiptir.
Her kamera ayrıca kendi tescilli yazılımıyla birlikte gelir. Tamamı OS X'te çalışan paket programlar, fotoğraflarınızı görüntülemenize ve bunlar üzerinde temel düzenlemeler yapmanıza olanak tanır. RAW formatındaki görüntüleri de işleyebilirler. Kameranızın ayarlarını kontrol etmek ve doğrudan Mac'inizden odaklamak ve görüntüleri doğrudan Mac'e kaydetmek için Canon yazılımını kullanabilirsiniz. Bu özellik, oldukça büyük bellek kartıyla birleştiğinde, Canon ile paranızın karşılığını fazlasıyla alacağınız anlamına gelir.
Etrafa Bir Bakış
Dört kameranın tümü, düğmeler ve kadranlarla dolu şık siyah gövdelere sahiptir. Canon ve Konica Minolta, yakınlaştırma ve odaklama için halkalara sahipken, Nikon ve Olympus bu işlevler için daha geleneksel düğmelere başvuruyor. Canon, 4,6 inç genişliğinde, 2,8 inç yüksekliğinde ve 3,5 inç derinliğinde grubun en kompakt kamerasıdır, ancak Nikon en hafifidir ve 1 pound'un biraz üzerindedir. Ancak hiçbiri, özellikle 33,7 onsluk Sony Cyber-shot DSC-F828 ile karşılaştırıldığında hantal görünmüyor. Dört kameranın da yapısı çok iyi, en sağlamı Olympus.
Olympus dışında tüm fotoğraf makineleri büyük zumlu lenslere sahiptir: Canon ve Konica Minolta'da 7x lens bulunur; Nikon, bir 8x; ve Olympus, 5x. Objektifi 35 mm'den başlayan Nikon dışında, kameraların zum aralığı güzel, geniş 28 mm'den başlıyor. Tüm kameralar dönüştürme lenslerini destekler (ancak Canon geniş açılı bir lens sunmaz).
Dört kameranın hepsinde harici flaş takmak için bir flaş yuvası bulunur. Konica Minolta'nın flaş yuvası desteği Konica Minolta flaşlarla sınırlıdır, ancak kamerada üçüncü taraf flaşlar için bir flaş senkronizasyon bağlantı noktası bulunur.
Konica Minolta başka bir büyük özelliğiyle öne çıkıyor: görüntü sabitleme özelliğine sahip. Yalnızca merceği sabitleyen diğer bazı kameraların aksine Konica Minolta'nın Sarsıntı Önleme sistemi, hareketi telafi etmek için gerçekte CCD'yi hareket ettirir. Bu, özellikle merceğin telefoto ucunda normalde bulanık fotoğraflar üreten enstantane hızlarında net fotoğraflar verecektir.
Fotoğrafları çerçevelerken veya incelerken, dört modelin her birinde bir LCD'ye veya elektronik vizöre (aslında bir film kamerasında olduğu gibi baktığınız) güveneceksiniz. Konica Minolta ve Olympus'taki LCD'ler eğilebilirken, Nikon ve Canon'dakiler yana çevrilebilir ve döndürülebilir (bu çok daha kullanışlıdır). Canon, 2 inç diyagonal ile grubun en büyük LCD'sine sahiptir. Konica Minolta'nın harika elektronik vizörü (EVF), diğer EVF'lerin neredeyse dört katı çözünürlüğe sahiptir ve 90 derece yukarı doğru eğilebilir, bu da bir tripod kullanırken kullanışlıdır. Konica Minolta, Nikon ve Olympus modelleri ekranlarını düşük ışıkta otomatik olarak aydınlatır.
Özellik Dolu
Dört kameranın tümü diyafram, enstantane hızı, odak, beyaz dengesi ve renk üzerinde tam kontrol sunar. Ve ampul modu dışında (yalnızca Canon'da olmayan) hepsi benzer deklanşör hızı aralıklarına sahiptir. Bu modda (uzaktan bir deklanşör kullanmanızı gerektirir), Nikon 10 dakikaya kadar pozlama sunar. Daha yaratıcı çekimler için Canon, Konica Minolta ve Nikon fotoğraf makineleri hızlandırılmış fotoğraf modu sunar.
Her zaman kullanışlı olan manuel odaklama özelliği, 8 megapiksel modellerin her biri tarafından sunulur, ancak ben Canon ve Konica Minolta üzerindeki odak halkalarının kullanımı, Nikon ve Olimpos. Beklediğiniz gibi, bu kameralar, özel modlar da dahil olmak üzere çok sayıda beyaz dengesi seçeneğine sahiptir. Konica Minolta, Nikon ve Olympus modelleri bir adım daha ileri giderek beyaz dengesine manuel olarak ince ayar yapmanızı sağlar.
Çok sayıda ultra yakın plan çekim yapıyorsanız, hemen arkasında Olympus olmak üzere Canon ve Nikon en iyi seçimlerinizdir. Canon ve Nikon, objektifi nesnenizden sadece 3 cm uzağa odaklarken, Olympus 5 cm'ye odaklanır. Konica Minolta'nın minimum odak mesafesi 25 cm'dir ve bu, diğer üç modelden farklı olarak telefoto ucundadır.
Bu kameraların tümü, RAW görüntü biçimini destekler; Canon hariç tümü TIFF dosyalarını da destekler. RAW görüntüleri işlemek için Photoshop CS'nin Camera Raw özelliğini kullanabilseniz de, kameralarda bu amaca yönelik yazılımlar da bulunur (yine de Nikon'unki oldukça sınırlıdır; diğer fotoğraf makinelerinin yazılımındakilere eşit özellikler elde etmek için daha yetenekli Nikon'u tercih etmeniz gerekir. Esir almak). Olympus, RAW görüntü özelliklerini (beyaz dengesi, renk ve keskinlik gibi) doğrudan fotoğraf makinesinde düzenlemenize ve ardından görüntüyü bir TIFF veya JPEG dosyası olarak kaydetmenize izin vererek bir adım daha ileri gider.
Çekim Zamanı
Çekim hızı, bu yüksek fiyatlı fotoğraf makinelerinin mükemmel olmasını beklediğiniz alanlardan biridir ve çoğunlukla da başarılıdır.
Konica Minolta, hızla ilgili neredeyse tüm açılardan diğerlerinden sıyrılıyor. Kameraların açılış süreleri, Konica Minolta için 1,6 saniyeden (merceğin uzamasını beklemesi gerekmez) Nikon için 3,5 saniyeye kadar değişiyor. Çalışmaya başladıklarında, Canon dışında hepsinin canlı histogramlar sunduğunu göreceksiniz; Olympus'ta seçim yapabileceğiniz iki tane var.
Tüm kameralar, düşük ışıkta meydana gelen ana farklarla birlikte, iyi aydınlatmada hızlı bir şekilde odaklanır. Bu durumdaki en iyi kameralar aynı zamanda otomatik netleme yardımcı lambalarına sahip iki fotoğraf makinesidir: Olympus ve Nikon. Neyse ki, deklanşör gecikmesi dört kamera için de düşük, ancak Nikon'da daha yavaş deklanşör hızlarında biraz gecikme olduğunu fark ettim. Bir çekim yaptıktan sonra 1 ila 3 saniye içinde bir çekim daha yapabilirsiniz, yine en hızlısı Konica Minolta'dır. TIFF veya RAW modunda çekim yapıyorsanız yayılma biraz genişler: Nikon ve Olympus, Görüntü hafıza kartına kaydedilirken ciddi gecikmeler yaşanıyor ve fotoğraf makinesi kayıt sırasında kilitleniyor. o zaman.
Çoğu ayarın gömülü olduğu kamera içi menülerle bolca zaman geçireceksiniz. Kameranın gövdesi üzerindeki kontroller oldukça karmaşık olsa da gezinmesi en kolay menü Konica Minolta'ya ait. Canon'un menüleri de iyi ancak iki ayrı bölüme ayrılmışlar. Nikon'un ve Olympus'un menülerini kullanışsız ve karmaşık buldum.
Fotoğraf kalitesi
8'e 10 veya daha küçük baskılar yapıyorsanız, bu kameralar işi görecektir, ancak muhtemelen gereğinden fazla olacaktır. Ancak 20'ye 30 inç veya daha büyük baskılar yapıyorsanız veya ekranda yüzde 100 oranında görüntülüyorsanız, şunu fark edeceksiniz: bu kameralardan alınan görüntüler, 4- ve 5-megapikselden gelenlere göre daha yüksek parazit seviyelerine ve daha fazla mor saçaklara sahiptir modeller.
Diğer görüntüleme ürünleri incelemelerimizde olduğu gibi, Macworld bu kameralardan yapılan 8'e 10 baskıları değerlendiren editörler. Aynı iki fotoğrafı her bir kamerayla varsayılan ayarlarda ve en yüksek kalitede JPEG ayarı seçili olarak çektik ve ardından aynı Canon i9900 yazıcıda bastırdık. Jüri üyelerimiz Nikon'u hem ayrıntı hem de renk açısından tam puan vererek bir numaralı tercihleri haline getirdiler. Canon ve Olympus da iyi iş çıkardı, ancak Olympus baskılarının renkleri biraz düzdü. Neyse ki, renk doygunluğunu doğrudan Olympus ve tüm kameralardaki kamera menüsünden ayarlayabilirsiniz. Konica Minolta, renk departmanında makul bir performans sergilerken, ayrıntı açısından yetersiz kaldı ve bu, kameranın en büyük kusuru. Konica Minolta bazen odak dışı görünecek kadar yumuşak görüntüler üretiyordu; Photoshop'ta çekimleri keskinleştirmek bile onları düzeltmezdi.
Canon'un çok övülen L lensi nadiren üretilir eskitme, veya test görüntülerimizin birçoğunda karanlık köşeler. İnsan fotoğraflarında, Konica Minolta ve Olympus'un kesinlikle kırmızı göz göstermediğini, diğer iki kamerada ise biraz kırmızı göz olduğunu gördük. Genel fotoğraf kalitesi açısından Nikon, Olympus ve Canon kameralar çok yakındı ve son sırada sıkıntılı Konica Minolta vardı.
Macworld'ün Satın Alma Önerileri
Olympus C-8080 Geniş Zum, ödülü burundan alıyor. İyi fotoğraf kalitesi (varsayılan ayarlarda biraz doymamış olsa da), tasarımı, dayanıklılığı, kamera içi RAW düzenleme, hızlı ve doğru otomatik odaklama sistemi, güçlü pil ve manuel kontroller bunu sağlar kazanmak. Hemen arkasında, her ikisi de çok iyi olan ancak birkaç kusuru olan Canon PowerShot Pro1 ve Nikon Coolpix 8700 var. Yumuşak odak sorunları nedeniyle Konica Minolta Dimage A2'yi öneremiyoruz.