Jak: uaktualnić napęd optyczny G5

Jednym z truizmów dotyczących sprzętu komputerowego jest to, że po zakupie natychmiast zaczyna pozostawać w tyle za czołówką krzywej technologicznej. Weźmy pod uwagę Power Maca G5 Dual 2,0 GHz, który kupiłem we wrześniu 2003 roku. W tamtych czasach była to potęga. I nadal jest potęgą. Ale maszyny, które zostały zbudowane od tego czasu, najwyraźniej spędzały czas na siłowni; nawet dzisiejszy Mac mini może przebić mój Dual G5 w wielu kategoriach wydajności.

Jednym z obszarów, w którym nastąpił duży postęp od 2003 roku, jest sprzęt do zgrywania i nagrywania płyt CD i DVD. Kiedy kupiłem G5, był wyposażony w najnowocześniejszy napęd SuperDrive. Jednak szybko do przodu cztery lata i nagle ten najnowocześniejszy dysk wygląda na dość przestarzały. Jasne, prędkości napędów znacznie wzrosły, ale dla mnie prawdziwym problemem były dwuwarstwowe płyty DVD. I postanowił zastąpić wbudowany dysk czymś szybszym, który może zarówno odczytywać, jak i zapisywać w dwóch warstwach DVD.

Na marginesie: dwuwarstwowe DVD

Dwuwarstwowe dyski DVD zapewniają 8,5 GB miejsca na dysku, a przy przybliżonym koszcie (obecnie) 0,15 USD za gigabajt są nieco tańsze niż miejsce na dysku twardym. Są również dość przenośne, dzięki czemu idealnie nadają się do tworzenia kopii zapasowych kluczowych plików w lokalizacjach poza siedzibą firmy. W moim przypadku chciałem zaktualizować dysk G5 nie tylko do tworzenia kopii zapasowych, ale także dlatego, że niektóre programy, które testowałem w wersji beta, wymagały dwuwarstwowych dysków DVD.

Krótka historia

Udało mi się wymienić mój standardowy napęd na znacznie szybszą jednostkę Sony, która odczytuje i zapisuje dyski DVD w wielu formatach, w tym dwuwarstwowe dyski DVD+R i DVD-R. Oto bardzo skondensowane podsumowanie projektu:

Usuń dysk zapasowy.

Zdejmij płytę czołową i pokrywę drzwi z nowego napędu.

Przenieś miejsce czołowe, metalowe osłony i śruby mocujące ze starego dysku na nowy.

Zainstaluj nowy dysk i włącz zasilanie.

Ogólnie rzecz biorąc, jestem zachwycony aktualizacją, choć nie obyło się bez dziwactw.

Dłuższa historia

Podobnie jak w przypadku większości projektów, których się podejmuję, przed przystąpieniem do działania przeprowadziłem tylko minimalne badania — nie ma to jak najpierw skakać, a później patrzeć. Jednak przynajmniej uruchomiłem System Profiler na G5, aby uzyskać specyfikacje mojego obecnego dysku. Kliknięcie wpisu ATA w sekcji Sprzęt w Profilu systemu pokazało mi, że napędem był Sony DW-U10A.

Po krótkiej pracy z Google ustaliłem, że standardowy napęd może odczytywać dyski DVD-ROM z szybkością 8x, a dyski CD-ROM z szybkością 32x, nagrywaj płyty DVD+R i DVD-R odpowiednio z szybkością 2x i 2,4x oraz nagrywaj płyty CD-R i CD-RW z szybkością 24x i 10x, odpowiednio. Jak na dzisiejsze standardy, to dość wolno.

W celu wymiany rozważałem zainstalowanie tego samego dysku, który dodałem do mojego komputera Mac Pro, a Sony AW-Q170A. Jednak kupiłem ten dysk w listopadzie ubiegłego roku. tam się domyśliłem musieć być teraz szybszymi dyskami. Jedyne, co wiedziałem, że chcę zrobić, to trzymać się dysków Sony - prawdopodobnie bardziej z przesądów niż z czegokolwiek innego. Ponieważ maszyna działała z dyskiem Sony, pomyślałem, że nowszy dysk Sony również powinien działać.

To jedno ograniczenie doprowadziło mnie do Sony DRU-840A, który jest naprawdę szybkim dyskiem z pełną obsługą dwóch warstw. Kupiłem swój lokalnie, płacąc około 10 USD więcej niż w Internecie, ale dostałem go dzień wcześniej.

Wszystko zależy od prędkości

Przynajmniej na podstawie opublikowanych specyfikacji nowy dysk miał być znacznie szybszy niż starszy dysk - zakładając, że zadziała.

Ale najważniejsze pytanie brzmiało… czy to zadziała?

Przygotowanie jazdy

Kiedy podniosłem dysk, pierwszą rzeczą, którą zauważyłem, jest to, że chociaż jest on opisany jako dysk wewnętrzny, jego przednia ramka, jak widać na obrazku po prawej, jest tak naprawdę zaprojektowana dla obudowy komputera, gdzie będzie w zasadzie na zewnątrz sprawa. G5 (i Mac Pro) mają tylko smukłe gniazdo, przez które można wysunąć tacę CD, i nie byłem pewien, ile miejsca jest dostępne za obudową na uderzenie z przodu napędu. Jednak ten dysk ma zarówno czarną, jak i białą płytę czołową, więc wiedziałem, że ramka będzie zdejmowana.

Kiedy wyjąłem dysk z pudełka, pierwszą rzeczą, którą zrobiłem, było zdjęcie ramki. Usunięcie było łatwe; Po prostu postępowałem zgodnie ze wskazówkami w pudełku i użyłem dołączonego narzędzia (lub małego płaskiego śrubokręta), aby wcisnąć zatrzaski przytrzymujące ramkę na miejscu.

W moim wcześniejszym artykule na temat Mac Pro (link powyżej) omówiłem sposób usuwania napędów optycznych, ale jeśli potrzebujesz bardziej szczegółowych instrukcji, możesz je uzyskać bezpośrednio od Apple'a. Proces na G5 jest w zasadzie identyczny jak na Mac Pro, a mój zapasowy dysk wyszedł bez większych problemów. Kiedy to się skończyło, zauważyłem, że nowy dysk był znacznie krótszy niż stary:

Na szczęście ludzie, którzy projektują te rzeczy, są sprytni, a otwory na śruby mocujące są przesunięte z przodu dysku, a nie z tyłu — dzięki czemu idealnie pasowały do ​​​​dwóch dysków. Przeniosłem śruby mocujące do nowego urządzenia i dla pewności wykonałem szybkie dopasowanie testowe (bez problemów).

Po zdjęciu ramki z nowego dysku, zdjąłem zarówno panel czołowy, jak i aluminiową osłonę ze starego dysku i umieściłem je na nowym. Płyta czołowa nie pasuje idealnie - nie wskoczy w otwory w nowym dysku - ale jest wyrównana i ciasna, co mi wystarczyło. Po zamontowaniu tych części nowy dysk wyglądał teraz tak:

W tym momencie nadszedł czas, aby włożyć dysk do maszyny i zobaczyć, co się stanie. Przeniosłem kable ze starego dysku, w tym taśmę klejącą, która pomaga utrzymać kabel łączący w zagięciu pod kątem 90 stopni na górze dysku. Kiedy poszedłem zainstalować dysk, była to właściwie przyczyna jedynego (drobnego) problemu, jaki miałem: ponieważ dysk jest krótszy, zagięcie o 90 stopni umieść kabel w niewłaściwym miejscu, aby zmieścił się w otworze we wnęce montażowej (przez którą musisz go przeprowadzić, aby podłączyć go do płyta główna). Jednak po odrobinie wścibstwa udało mi się umieścić kabel na miejscu i podłączyć.

Następnie włączyłem maszynę z powrotem, nacisnąłem wyłącznik zasilania i czekałem, aby zobaczyć, czy operacja się powiodła.

Powrót do zdrowia po operacji

Po włączeniu uruchomiłem Profil systemu, aby zobaczyć, co widzi dla mojego nowego dysku. We wpisie Nagrywanie dysku w sekcji Sprzęt, obok opcji Wsparcie dla nagrywania, jest napisane Tak (nieobsługiwany). Patrząc w dół na wpis DVD-Write, wszystkie formaty zostały wymienione z jednym wyjątkiem: nie było wpisu dla dwuwarstwowego DVD-R, tylko dwuwarstwowe DVD + R.

Aby sprawdzić, czy to naprawdę było ograniczenie, czy tylko problem z Profilerem systemu, uruchomiłem Terminal i użyłem drutil polecenie, które jest uniksowym programem do interakcji z nagrywarkami CD/DVD. Konkretnie, informacje o drutach zwrócił to:

	$ drutil info Producent Wersja produktu SONY DVD RW DRU-840A SS00 Interconnect: ATAPI SupportLevel: Unsupported Ścieżka profilu: Brak Cache: 2048k CD-Write: -R, -RW, BUFE, CDText, Test, IndexPts, ISRC DVD-Write: -R, -R DL, -RAM, -RW, +R, +R DL, +RW, BUFE, Strategie testowe: CD-TAO, CD-SAO, CD-Raw, DVD-DAO	

Obsługiwane były więc wszystkie oczekiwane formaty, a także kilka, o których nigdy nie słyszałem. Ale jak dobrze by to działało?

Aby przetestować dysk, zacząłem czytać i pisać na różnych nośnikach, które leżały w biurze. Wyniki były mieszane i nie jestem pewien, dlaczego. Być może dysk nie jest w pełni obsługiwany, a system OS X nie wie o jego najwyższych prędkościach. Być może istnieją pewne ograniczenia w OS X związane z ogólną szybkością napędu, a Leopard zajmie się tym. Jednak pomimo mieszanych wyników, każdy pojedynczy wynik jest znacznie szybszy niż w przypadku mojego starego dysku. Co najważniejsze, dwuwarstwowe nagrywanie i odczyt działały doskonale, co było moim głównym powodem aktualizacji.

Czytanie płyt CD i DVD

Do moich testów szybkości czytania wybrałem kilka płyt z mojej kolekcji, prawie losowo. Następnie zmierzyłem, ile czasu zajęło skopiowanie zawartości płyty CD lub DVD na pulpit, uruchamiając stoper, gdy pojawiło się okno dialogowe postępu Findera.

Wyniki były interesujące: struktura plików i folderów na dysku ma znacznie większy wpływ na szybkość kopiowania niż ilość danych, co widać na poniższych wynikach.

Moje prędkości wahały się od niskiego 10x do wysokiego 28x, w porównaniu z teoretycznym maksimum 48x. Niższe prędkości pochodziły z płyt CD z dużą ilością plików i folderów, mimo że miały podobny rozmiar jak szybsze płyty CD. Zgrałem też jedną płytę CD (Eagles – Hell Freezes Over, 128Kbps AAC) i zajęło mi to 2:13, przy efektywnej prędkości około 39x. Finder najwyraźniej dodaje trochę narzutu, ponieważ samo skopiowanie tej samej płyty CD na pulpit wymagało 2:31 (34x), czyli więcej czasu niż przeczytanie I konwertować pliki w iTunes. Bardzo dziwny.

Po stronie odczytu DVD użyłem dwóch pakietów oprogramowania, filmu teatralnego (Raising Arizona) oraz płyty iPhotos nagranej na dwuwarstwową płytę DVD+R. Wyniki tutaj były bardziej spójne i wahały się od 8x do 10x dla płyt DVD — z wyjątkiem filmu, który uzyskał 4x. Teoretyczne maksimum napędu do odczytu DVD to 16x.

Nie jestem pewien, dlaczego dysk filmowy trwał tak długo, ale było to prawdą nawet przy powtórce testu.

W ostatniej rundzie testów nagrałem różne dane za pomocą iTunes lub Findera, w zależności od tego, jakie media testowałem. Jak widać na wynikach, chociaż mogłem zbliżyć się do teoretycznej prędkości nośnika, nigdy nie zbliżyłem się do maksymalnej prędkości dysku, jak pokazano we wcześniejszej tabeli.

Część problemu polega na znalezieniu nośnika przystosowanego do maksymalnej prędkości napędu. Nie mogłem na przykład znaleźć żadnego nośnika DVD z oceną 20x do przetestowania. Jednak oczywiste jest również, że OS X nie popycha dysku tak szybko, jak to możliwe. Nie jestem pewien, czy wynika to z braku obsługi konkretnego dysku w systemie OS X i ogólnego ograniczenia prędkości w ramach systemu OS X. Być może z Leopardem coś się zmieni.

Wniosek

Ogólnie jestem bardzo zadowolony z aktualizacji dysku. Chociaż nie osiągam pełnej prędkości, do jakiej jest zdolny dysk, uzyskuję znacznie większe prędkości niż w przypadku dysku podstawowego. Co ważniejsze, mogę teraz zapisywać na tych stosunkowo tanich i bardzo użytecznych dyskach dwuwarstwowych i nie miałem żadnych błędów odczytu ani zapisu od czasu zainstalowania napędu.

Ta aktualizacja sprzętu była naprawdę prosta iw moim przypadku nie unieważniła gwarancji, która już dawno wygasła. Podobnie jak w przypadku wszystkiego, co wiąże się z modyfikacją sprzętu, należy jednak pamiętać, że zawsze coś może pójść nie tak. Najpierw wykonaj kopię zapasową danych, pamiętaj o uziemieniu przed otwarciem obudowy i nie spiesz się. Jeśli masz pytania dotyczące któregokolwiek z kroków, daj mi znać.