Na początku lat 90. płyty CD-ROM zyskały popularność jako format dystrybucji gier komputerowych i innego oprogramowania. Duży format płyt CD-ROM pomógł zniechęcić przypadkowych piratów do robienia kopii, a przynajmniej taką teorię głosili niektórzy wydawcy. Wygląda na to, że znów do tego wracamy z nowym zestawem gier, które są publikowane na płytach DVD-ROM. Format CD-ROM miał wiele zalet w porównaniu z dyskietkami, które były innymi dominującymi nośnikami tamtych czasów. Nawet jeśli nie zapełniłeś wszystkich 650 MB pojemności CD, możesz obniżyć koszty produkcji, umieszczając na jednej płycie coś, co odpowiada zawartości kilku dyskietek.
Była jeszcze jedna duża zaleta: miejsce na dysku twardym było wciąż na wagę złota, ale czyż nie zawsze? Wiele komputerów było dostarczanych z dyskami twardymi o mniejszej pojemności niż dysk CD-ROM, co zmniejszało szanse na skopiowanie dysku CD-ROM. Niedrogie napędy CD-R nie zostały jeszcze wprowadzone na szeroką skalę. Stąd wbudowana ochrona przed kopiowaniem. Przynajmniej na chwilę.
Obecnie łącza szerokopasmowe są na tyle wszechobecne, że zwykłemu piratowi nie będzie trudno powielić obraz płyty CD-ROM i opublikować go za pomocą usługi udostępniania plików peer-to-peer. Często można obejść schematy ochrony przed kopiowaniem, które zależą od kluczy CD. Spójrzmy prawdzie w oczy: każdy, kto bardzo chce zaoszczędzić pieniądze, zwykle może znaleźć to, czego potrzebuje, w Internecie, w dość krótkim czasie.
Tak więc najnowszym schematem stosowanym przez twórców gier jest wysyłanie ich gier na jednym dysku DVD-ROM. Płyty DVD mają znacznie większą pojemność, więc piraci będą zniechęceni do przesyłania obrazu płyty o pojemności 4 GB. Albo tak rozumowanie idzie.
Ale poczekaj. Czy nie udowodniliśmy już, że to nie działa? Jasne, wydawcy zyskali trochę czasu dzięki CD-ROM-om, ale pojemność dysku twardego i przepustowość nadrobiły tyle, że nie jest to wielka sprawa. Tak więc wydawcy gier kupili sobie trochę czasu – znowu – ale to wciąż narastający wyścig zbrojeń między wydawcami z jednej strony a piratami z drugiej.
Złapani w środku są zwykli, biegający konsumenci. I jak zwykle, ci ludzie są najbardziej niedogodni. Pomaga, jeśli kupiłeś nowy komputer Mac, odkąd Apple zaczął instalować napędy DVD „Combo”. Ale nie każdego stać na nowego Maca co kilka lat.
Sądząc po opiniach, które widziałem w MacCentral i Macworld, niektórzy ludzie zostali przyłapani na nieświadomości, że gra, którą właśnie kupili, potrzebuje napędu DVD do działania. Użytkownicy komputerów Mac, podobnie jak ich odpowiednicy na komputerach osobistych, chcą, aby każda inwestycja w sprzęt się liczyła. Nie jest niczym niezwykłym znaleźć kogoś, kto zaktualizował swój system za pomocą aktualizacji procesora lub nowej karty graficznej, ale nadal ma napęd CD-ROM. Lub znaleźć użytkownika, dla którego system oparty na napędzie CD-ROM jest całkowicie wystarczający, dopóki nie dostanie w swoje ręce gry, w którą naprawdę chce grać.
Niestety, wydawanie gier na DVD to trend, który zostanie. Złożone projekty poziomów, szczegółowe mapy tekstur i niezliczone inne zawiłości składają się na gry, które coraz częściej nie mieszczą się na jednej płycie CD-ROM. Przeczytaj więc drobny druk na pudełkach gier, które Cię interesują, aby sprawdzić, czy napęd DVD jest wymagany.
Ponieważ producenci dysków twardych stale obniżają ceny i zwiększają pojemność, twórcy gier mają coraz więcej miejsca na instalowanie swoich gier. Pełna instalacja gry w chwili wprowadzenia CD-ROM-u zajmowała zwykle kilka MB. Teraz nie jest niczym niezwykłym, że gra zajmuje 1 GB lub więcej. Unreal Tournament 2004 pochłania ponad 5 GB miejsca na moim komputerze Mac do gier.
Więc weź się w garść i chwyć napęd DVD, jeśli musisz. Ale jeśli próbujesz wrzucić jedną z tych coraz bardziej wymagających gier na komputer Mac, który nie był wyposażony w napęd DVD, naprawdę lepiej jest zamiast tego kupić nowego Maca. Apple sprzedaje systemy Power Mac G4 1,25 GHz za 1300 USD, a systemy te spełniają lub przekraczają wymagania systemowe dla niemal każdej gry.