Fakty dotyczące jedzenia ryb – Jedzenie i picie

Dużo ryb?

Czego nie kochać w rybach? Jest źródłem białka, zawiera niezbędne witaminy i minerały, takie jak żelazo, cynk, jod i witaminę B12 oraz ma niską zawartość tłuszczu. Kwasy tłuszczowe omega-3, znajdujące się w tłustych rybach, mogą nawet pomóc zmniejszyć ryzyko chorób serca, udaru, demencji i związanego z wiekiem zwyrodnienia plamki żółtej.

Krótko mówiąc: ryby są dla ciebie naprawdę dobre. Ale czy możesz mieć za dużo dobrego?

Zła wiadomość jest taka, że ​​twoja ulubiona ryba z frytkami może potencjalnie zawierać porcję toksyn, takich jak rtęć lub PCB. ten ryzyko dla zdrowia zależy od tego, jaki rodzaj ryby wybierzesz, gdzie i jak została złowiona lub wyhodowana oraz jak często jesz to.

W tym artykule:

• omega-3 w rybach
• toksyny w rybach
• świeże vs mrożone i konserwowe
• zrównoważone owoce morza - zasoby rybne, metody połowu i hodowla ryb
• wybór zrównoważonych owoców morza

Dobre rzeczy: omega-3 w rybach

Kwas dokozaheksaenowy (DHA) i kwas eikozapentaenowy (EPA) to długołańcuchowe kwasy tłuszczowe omega-3 występujące w dużych ilościach w tłustych rybach, takich jak: jak łosoś atlantycki i australijski, trevalla niebieskooka, makrela niebieska, gemfish, sardynki w puszkach, łosoś w puszkach i niektóre odmiany konserw Tuńczyk.

Rządowa Narodowa Rada ds. Zdrowia i Badań Medycznych (NHMRC) sugeruje cel dietetyczny dla długołańcuchowych kwasów tłuszczowych omega-3:

• 610mg dziennie dla mężczyzn
• 430mg dziennie dla kobiet

Zdrowe serce 

Istnieją mocne dowody na to, że regularne spożywanie tłustych ryb może pomóc zmniejszyć ryzyko chorób serca i udaru mózgu. National Heart Foundation zaleca, aby podawać 2-3 porcje ryb (w tym tłustych) tygodniowo jako część zdrowej dla serca diety – szacuje się, że dostarczyłoby to około 250-500 mg długołańcuchowych kwasów omega-3 na dzień.

Lepsze mózgi

Omega-3 są dobre dla rozwoju mózgu niemowląt, jeszcze przed ich urodzeniem. Dzieci karmione piersią przez matki, które regularnie jedzą tłuste ryby lub przyjmują suplementy z olejem rybim, wydają się rozwijać lepsze funkcje wzrokowe, co jest wskaźnikiem lepszego rozwoju mózgu. Istnieje również coraz więcej dowodów sugerujących, że kwasy omega-3 mogą zmniejszać ryzyko upośledzenia funkcji poznawczych i demencji wraz z wiekiem.

Szersze korzyści

Sugerowano inne potencjalne korzyści zdrowotne wynikające z jedzenia ryb, ale dowody nie są tak mocne. Obejmują one zmniejszenie ryzyka reumatoidalnego zapalenia stawów oraz, mniej przekonująco, depresji i astmy.

Złe rzeczy: toksyny w rybach

Ryby, zwłaszcza tłuste, mogą zawierać niski poziom wysoce toksycznych zanieczyszczeń, a ryby hodowlane mogą być skażone antybiotykami i innymi chemikaliami stosowanymi do zwalczania chorób. Największe obawy wzbudzają toksyny rtęci i PCB (polichlorowane bifenyle).

Rtęć

Ten wysoce toksyczny metal może wpływać na rozwój mózgu u dzieci, nawet przy bardzo niskich poziomach. Występuje w niewielkich ilościach w wodzie morskiej, ale gromadzi się jako metylortęć – najbardziej toksyczna forma rtęci – w mięso dojrzałych ryb na szczycie łańcucha pokarmowego, takich jak miecznik, marlin, rekin (płatek) i niektóre gatunki Tuńczyk. Z reguły małe ryby są bezpieczniejszym rozwiązaniem, jeśli martwisz się rtęcią.

Ponieważ rtęć może wpływać na układ nerwowy, zwłaszcza rozwijający się układ nerwowy u nienarodzonych dzieci, należy ograniczyć te gatunki w swojej diecie, zwłaszcza jeśli jesteś w ciąży. ten oświadczenie doradcze dotyczące rtęci w rybach Food Standards Australia New Zealand (FSANZ) radzi kobietom w ciąży, kobietom zamierzającym zajść w ciążę i dzieciom poniżej szóstego roku życia ogranicz spożycie rekina, marlina lub miecznika do nie więcej niż jednej porcji na dwa tygodnie – a reszta z nas powinna mieć nie więcej niż jedną porcję tydzień. Tych gatunków najlepiej również unikać, ponieważ nie jest prawdopodobne, że będą zbierane w sposób zrównoważony.

PCB i dioksyny 

Te chemikalia pochodzą z zanieczyszczeń przemysłowych i są znaną przyczyną raka i mogą być związane z innymi zagrożeniami dla zdrowia (i znajdują się w wielu produktach spożywczych, nie tylko w rybach). PCB można znaleźć w dużych ilościach w niektórych rybach, w tym węgorze i leszczu, w niektórych miejskich drogach wodnych, ale poziomy dioksyn w rybach w Australii wydają się być niskie w porównaniu z poziomami międzynarodowymi.

Chemikalia stosowane w akwakulturze

Hodowcy ryb stosują antybiotyki i inne chemikalia, aby zapobiec inwazji chorób i pasożytów. W 2005 roku FSANZ przeprowadził losowe testy na obecność pozostałości chemicznych w rybach hodowlanych zarówno krajowych, jak i importowanych. Testy wykazały, że fungicydowa zieleń malachitowa występuje u trzech z 19 ryb hodowanych w kraju (16%) i siedmiu z 41 ryb importowanych (17%). Test przeprowadzony w 2006 r. przez australijską służbę kwarantanny i inspekcji (AQIS) wykrył antybiotyk nitrofuran w niektórych importowanych krewetkach. Z prawnego punktu widzenia substancje te nie mogą być obecne w żywności na żadnym poziomie stężenia, jednak FSANZ twierdził, że ich odkrycia nie wzbudzają prawdziwych obaw dotyczących zdrowia i bezpieczeństwa publicznego.

Żywność importowana do Australii jest kontrolowana przez AQIS na poziomie 5% przesyłek. Ryby zanieczyszczone zakazanymi chemikaliami są odrzucane, jednak 95% przesyłek nie jest rutynowo testowanych, podobnie jak większość ryb produkowanych w kraju.

Świeże, mrożone czy puszkowane?

Czy możesz uzyskać te same korzyści zdrowotne (i zagrożenia dla zdrowia) z ryb mrożonych lub w puszkach, czy też świeże zawsze najlepsze?

Mrożony

Podczas gdy świeże ryby są ogólnie lepsze pod względem smaku i konsystencji, ryby mrożone mogą być tak samo pożywne i są wygodnym gotowaniem, które można szybko i łatwo przygotować.

Ryby mrożone w panierce lub aromatyzowane mogą być bogate w sód i tłuszcz; Najlepszym wyborem są zwykłe, niepowlekane filety mrożone. Produkty przetworzone, takie jak paluszki rybne, nie zawsze zawierają tyle ryb, ile można by się spodziewać, więc sprawdź etykietę.

Wskazówka: jeśli kupujesz „świeże” w supermarkecie lub sklepie rybnym, zobaczysz, że niektóre ryby zostały „rozmrożone dla Twojej wygody”. Oznacza to, że był wcześniej zamrożony, więc musisz go zjeść jak najszybciej i nie powinieneś go ponownie zamrażać, gdy dostaniesz go do domu.

W puszkach

Śledź w puszkach (i mrożony), sardynki, makrela i łosoś atlantycki nadal dostarczają korzystnych dawek kwasów omega-3.

Wskazówka: produkty rybne, które twierdzą, że są „dobrym źródłem kwasów omega-3”, muszą zawierać 60 mg lub więcej EPA i DHA na porcję zgodnie z Kodeksem Standardów Żywności. Ale nawet jeśli produkty spełniają te wymagania, rzeczywista zawartość kwasów omega-3 może się znacznie różnić, więc najlepiej sprawdź panel informacji żywieniowych, zamiast polegać po prostu na oświadczeniach, jeśli kupujesz ryby ze względu na ich kwasy omega-3 treść.

Zrównoważone owoce morza

Na nasze morza, faunę morską i siedliska duży wpływ mają przełowienie i złe praktyki w akwakulturze. Istnieją dwa główne sposoby patrzenia na zrównoważony rozwój: czy zasoby rybne są zrównoważone i czy metoda połowów powoduje szkody w środowisku?

Zasoby rybne

Na całym świecie zapotrzebowanie na dzikie ryby jest obecnie większe niż może dostarczyć ocean. Południowy tuńczyk błękitnopłetwy był kiedyś na tyle tani i obfity, że można go było przerobić na tuńczyka w puszkach; to teraz kosztowna rzadkość.

Australijskie łowiska są na ogół dobrze zarządzane, zgodnie z międzynarodowymi standardami, ale nasze wody są nadal przełowione. Spośród 93 stad ryb objętych badaniem w 2016 Fishery Status Report wydanym przez Australian Bureau of Agricultural and Resource Economics 14 (15%) zostało sklasyfikowanych jako przełowione lub poddane przełowieniu.

Metody łowienia

Wszystkie połowy mają wpływ na środowisko, ale niektóre metody mogą być szczególnie destrukcyjne dla zasobów rybnych i innych dzikich zwierząt. Nieselektywne narzędzia połowowe mogą łowić i zabijać niedojrzałe ryby oraz niechciane gatunki wyrzucane jako „przyłów”. Delfiny, żółwie i ptaki morskie — często wrażliwe lub zagrożone gatunki — mogą zaplątać się w sieci i zostać zabite. Zagubione lub porzucone narzędzia połowowe nadal łowią ryby (i inne organizmy morskie), dopóki się nie rozpadną – proces, który może trwać latami.

Te komercyjne metody połowu są szczególnie niepokojące:

Trałowanie

Sieci są holowane za łodzią i ciągnięte po dnie oceanu. Trałowanie może uszkodzić dno morskie, niszcząc życie morskie i siedliska, od których ryby zależą jako pokarm. Włoki stanowią około 50% ryb marnowanych jako przyłów.

Dryfując długie linie

Ta metoda jest używana do połowu tuńczyka, marlina, miecznika i rekinów. Główna linia, która może mieć oszałamiającą długość 10–80 km, unosi się na powierzchni oceanu lub w jej pobliżu. Wzdłuż tej głównej linki znajdują się liczne odgałęzienia z haczykami zanętowymi. Delfiny, wieloryby i żółwie, a także zagrożone ptaki morskie, takie jak albatrosy, są zagrożone złapaniem w długie sznury. Niestety deklaracje „bezpieczne dla delfinów” lub „przyjazne dla delfinów” dotyczące produktów rybnych nie zawsze są uzasadnione. Nie ma uniwersalnej i niezależnej weryfikacji takich twierdzeń. Niewątpliwie wiele firm stara się postępować właściwie, ale nie ma na to żadnej gwarancji.

Hodowla ryb

Akwakultura to duży przemysł w Australii. Lucjan, barramundi, południowy tuńczyk błękitnopłetwy, mulloway, łosoś atlantycki i pstrąg są hodowane w klatkach morskich, a krewetki hodowane są w słonowodnych stawach zbudowanych na terenach podmokłych wzdłuż tropikalnego wybrzeża Australii. Może się to wydawać odpowiedzią na problem kurczących się zasobów ryb, ale hodowla ryb sama w sobie rodzi problemy środowiskowe.

• Ryby hodowlane są bardziej zatłoczone niż dzikie i dlatego są bardziej podatne na choroby. Antybiotyki i inne chemikalia są używane do kontrolowania epidemii chorób, a choroby mogą rozprzestrzeniać się na rodzime stada ryb.
• Ryby hodowlane mogą uciec z klatek morskich. Łosoś atlantycki jest żarłocznym drapieżnikiem i może siać spustoszenie w rodzimych stadach ryb.
• Odpady z klatek morskich mogą zanieczyszczać przybrzeżne drogi wodne.
• Ryby z klatki morskiej są karmione dietą, która wykorzystuje dzikie ryby, takie jak sardynki i makrela, do produkcji mączki rybnej. Do wyprodukowania 1 kg hodowlanego łososia atlantyckiego potrzeba 2-4 kg dzikich ryb. Wydaje się, że bardziej odpowiedzialne byłoby spożywanie sardynek i makreli – a są one lepszym źródłem kwasów omega-3.

Hodowla ryb, takich jak krewetki, łosoś i barramundi, w całkowicie zamkniętych zbiornikach lub stawach wydaje się być preferowana, ponieważ można kontrolować produkcję odpadów. Operacje te mogą powodować degradację środowiska poprzez wycinanie lasów namorzynowych i niszczenie tereny podmokłe, ale z odpowiednią opieką i wiedzą specjalistyczną, farmy rybne mogą być zaprojektowane ekologicznie i w sposób zrównoważony obsługiwane.

Wybór zrównoważonych owoców morza

Wybór zrównoważonych owoców morza może mieć duże znaczenie, ale niestety nie zawsze jest to proste.

Oświadczenia takie jak „złapany w oceanie”, „złapany na wolności” i „złowiony na morzu” odróżniają produkt od ryb hodowlanych, ale niekoniecznie gwarantują, że ryba pochodzi ze zrównoważonych źródeł. Dokonywanie zrównoważonych wyborów jest również utrudnione przez mylące etykiety kraju pochodzenia, takie jak „przetworzone w Chinach z importowanych składników”, „wyprodukowane w Australii z importowanych i lokalnych składników” oraz „przetworzone w Wietnamie z Barramundi hodowanych w morzu z Oceanu Spokojnego region".

Oto nasze najważniejsze wskazówki, jak dokonywać zrównoważonych wyborów z owoców morza:

• Spójrz na Rada Zarządzania Morskiego (MSC) logo certyfikacji na puszkach i opakowaniach. Ryby w produktach z certyfikatem MSC pochodzą z łowisk, które spełniają międzynarodowe standardy dotyczące zrównoważonego rybołówstwa i identyfikowalności owoców morza.
• Skorzystaj z Australijskiego Towarzystwa Ochrony Morza Przewodnik po zrównoważonych owocach morza (książka, strona internetowa lub aplikacja), aby dokonywać mądrzejszych wyborów podczas zakupów.
• Unikaj jedzenia zagrożonych, wrażliwych i intensywnie poławianych gatunków, w tym płatków, tuńczyka, miecznika i dory.
• Zdecyduj się na gatunki o zdrowszej liczbie populacji, takie jak łosoś australijski, witlinek, barwena i płaskogłowa.
• Zapytaj swojego sprzedawcę ryb lub osobę za stoiskiem delikatesów w supermarkecie, która ryba, jeśli w ogóle, jest w sezonie oraz gdzie iw jaki sposób została złowiona lub wyhodowana. Samo poinformowanie sprzedawcy, że klienci są zainteresowani zrównoważonym rozwojem, może mieć wpływ na ryby, które zdecydują się na przechowywanie w przyszłości.