Przepisy dotyczące odpowiedzialnego udzielania pożyczek, jeśli zostaną zniesione, pogrążą wielu Australijczyków w długach, na których nie mogą sobie pozwolić

Kiedy Shahir Azamy wszedł do oddziału Commonwealth Bank w Melbourne w grudniu 2016 roku, chciał uzyskać informacje o pożyczce na samochód.

Shahir, który właśnie skończył 18 lat, mieszkał z trójką rodzeństwa oraz ojcem i matką, których renta inwalidzka i zasiłki dla opiekunów pokrywały większość wydatków rodziny.

Shahir pracował w tym czasie na dwóch stanowiskach, jedną w sklepie odzieżowym, a drugą w Woolworths, a jego łączne wynagrodzenie ledwo pokrywało resztę.

Sprzedawca Commonwealth Bank wprowadził Shahira do ich biura, kupił mu kawę i powiedział, że dostanie… pożyczka była świetnym pomysłem i okazałaby się dobrym kredytem, ​​gdy chciałby dostać kredyt mieszkaniowy później w życie.

Powiedzieli, że pożyczka osobista dałaby Shahirowi większy dostęp do innych form kredytu niż pożyczka samochodowa. „Stwierdzili, że spłata będzie tak łatwa”, wspomina Shahir. Od razu zapisał się na osobistą pożyczkę w wysokości 15 000 USD.

Sprawili, że brzmiało to tak, jakby to było tak łatwe do spłacenia

Shahir Azamy, o zapisaniu się na pożyczkę w wysokości 15 000 USD w CBA

Ale kiedy wyszedł z banku, Shahir poczuł się niespokojny i zdezorientowany. Zdał sobie sprawę, że nie wie, kiedy otrzyma fundusze, więc wrócił do środka, żeby zapytać. Sprzedawca powiedział, że zajmie to od dwóch do trzech dni, a Shahir wyszedł, by złapać autobus do domu.

To właśnie w autobusie po raz pierwszy przejrzał umowę pożyczki. Nie rozumiał, co to wszystko znaczy, i zrobiło mu się niedobrze. Pomyślał: „Co ja do cholery zrobiłem?”.

W następnym miesiącu Shahir wrócił do banku. Musiał zapłacić kilka rachunków, a bank dał mu kartę kredytową. „Powiedzieli, że kwalifikuję się do 10 000 dolarów, ale powiedziałem, że chcę minimum, czyli 3000 dolarów” – mówi Shahir.

Spłacał zarówno kredyt, jak i kartę kredytową przez około siedem miesięcy. Potem zaczął pozostawać w tyle. „Gdy przegapisz jedną płatność, spędzasz dwa tygodnie próbując ją dogonić – a potem masz tylko dwa tygodnie na spłatę następnej” – mówi Shahir.

Próbował spłacić pożyczkę za pomocą karty kredytowej – opłaty za spóźnienie były znacznie wyższe za pożyczkę osobistą niż za kartę – myśląc, że spłaci kartę kredytową później. Ale nie mógł tego wytrzymać.

Bank wstrzymał spłaty na kilka miesięcy, ale Shahir nie mógł nadrobić zaległości. Kiedy otrzymał zawiadomienia o zwłoce z żądaniem zapłaty, zaczął się niepokoić.

W lipcu 2017 roku udał się do dealera samochodowego, aby sprawdzić, czy mógłby uzyskać lepszy plan spłaty, handlując swoim samochodem. Grupa sprzedawców w salonie zaoferowała Shahirowi samochód za 15 000 dolarów, tyle ile kosztował jego obecny samochód.

Powiedzieli Shahirowi, że pożyczka z PowerTorque Finance – oddziałem Toyota Finance Australia – byłaby łatwiejsza do spłacenia niż jego obecna pożyczka. Powiedzieli, że PowerTorque będzie łagodniejszy, a opłaty za spóźnienie są tak niskie, że Shahir nawet ich nie zauważy, jeśli do tego dojdzie.

Oficer finansowy zapytał Shahira, czy ma jakieś wydatki, takie jak karnet na siłownię. Shahir powiedział, że tak, miał członkostwo w siłowni. „A oni mówią: 'Po prostu odłożymy, że nie masz członkostwa w siłowni'” – wspomina Shahir.

„Zacząłem się uśmiechać, ponieważ myślałem, że mi pomaga, ale po prostu próbował sobie pomóc”.

Shahir próbował zadać pytania dotyczące nowej pożyczki, ale oficer finansowy odepchnął ich. Było późne popołudnie, a on spieszył z Shahirem, by dokończyć transakcję. Shahir podpisał stronę z podpisami, po czym wręczono mu resztę kontraktu. Wtedy zobaczył, że dostaje 7000 dolarów w zamian za samochód.

Shahir był oszołomiony. Myślał, że handel jego samochodem przywróci mu 15 000 dolarów – pieniądze, które mógłby wykorzystać na spłatę osobistej pożyczki. Zamiast tego miał teraz pożyczkę w Toyota Finance o wartości 18 000 USD – na samochód, ubezpieczenie i opłaty dodatkowe – oraz łączny dług w banku w wysokości 17 000 USD.

„Długo spóźnione” przepisy dotyczące udzielania pożyczek

Od 2000 roku coraz więcej dowodów na lekkomyślne i drapieżne udzielanie pożyczek skłoniło rządy do wzmocnienia ochrony osób poszukujących kredytu.

W 2008 r., gdy skutki takich praktyk kredytowych ujawniły się w Światowy kryzys finansowyRada Rządów Australii zaproponowała szeroko zakrojone reformy sektora kredytowego.

Ponad rok później, po szeroko zakrojonych konsultacjach, negocjacjach i analizach, rząd Rudda wprowadził do parlamentu szereg środki zwane „pakietem reform ochrony kredytu konsumenckiego”, który obejmował krajowy system licencjonowania i odpowiedzialne udzielanie pożyczek obowiązki.

Oczekiwano, że kredytodawcy spełnią swoje odpowiedzialne zobowiązania kredytowe na dwa kluczowe sposoby – pierwszy było przeprowadzenie uzasadnionych zapytań w celu oceny, czy umowa kredytowa zaspokoi potrzeby kredytobiorcy oraz celuje. Drugim było podjęcie uzasadnionych kroków w celu sprawdzenia, czy dana osoba byłaby w stanie wywiązać się z umowy bez znacznych trudności.

Przepisy dotyczące odpowiedzialnego udzielania pożyczek są niezwykle ważne, aby uzyskać przynajmniej niektóre środki zaradcze dla osób, które otrzymały nieopłacalne pożyczki

Barbora Jezek, radca prawny Centrum Praw Konsumenta

Zgodnie z prawem pożyczkodawcy musieli teraz ponosić pewną odpowiedzialność za upewnienie się, że dana osoba będzie w stanie spłacić pożyczkę przed jej udzieleniem.

Raj Venga, który był wówczas rzecznikiem praw obywatelskich w Credit Ombudsman Service (odkąd został zastąpiony przez Australijski Urząd ds. Skarg Finansowych), powiedział, że przepisy są „szczerze, dawno spóźnione”.

Niemniej jednak liczba gospodarstw domowych w Australii zadłużonych trzy lub więcej razy przekracza ich dochody rośnie: wzrost z 23% zadłużonych gospodarstw domowych w 2006 r. do 28% w 2018 r. W tym samym roku komisja królewska ds. usług finansowych wykazała, że ​​w branży wciąż obfitują praktyki wyzysku, o czym świadkowie opowiadali o tym, jak ich życie zostało zrujnowane przez długi.

W jego raport końcowy, królewski komisarz Kenneth Hayne poradził, że przepisy dotyczące odpowiedzialnego udzielania pożyczek powinny pozostać takie same lub, jeśli okaże się, że są niedoskonałe, zostać zaostrzone.

Desperacko szukając rozwiązania

Shahir walczył o spłatę. Te, których przegapił – wraz z opłatami i odsetkami – piętrzyły się. Stracił apetyt z powodu stresu i zaczął tracić włosy.

Gdy zbliżało się Boże Narodzenie, sklep odzieżowy robił się coraz bardziej ruchliwy i zwiększał godziny pracy Shahira. Nakładały się na jego zmiany w Woolworths, więc opuścił pracę w supermarkecie. Ale kiedy skończył się sezon świąteczny, sklep odzieżowy skrócił jego zmiany do pięciu godzin tygodniowo. To nie wystarczyło na pokrycie wydatków rodziny, więc wyjechał i zapisał się do Centrelink, które zapłaciło więcej.

ATO nakazał Shahirowi zapłatę tysięcy dolarów w ramach rządowego programu zadłużenia robotniczego, a on użył do tego swojej karty kredytowej

Dla Shahira następne miesiące to plama listów z pogróżkami, e-maili, telefonów i SMS-ów z wierzycieli, ubiegania się o pracę online i jeżdżenia po okolicy, rozdawania CV w dowolnym miejscu pracy, które miało miejsc pracy. „Zabrałem go trochę do sklepów detalicznych, ponieważ takie było moje doświadczenie, ale myślałem, że fabryki zatrudnią cię najszybciej” – mówi.

W pewnym momencie australijski urząd skarbowy nakazał Shahirowi zapłatę tysięcy dolarów w ramach rządowego programu robodłużnego, a on użył do tego swojej karty kredytowej.

W innym momencie, rozpaczliwie szukając pomocy, odpowiedział na internetową reklamę konsolidacji zadłużenia. Firma odpowiedzialna za reklamę powiedziała Shahirowi, aby ogłosił upadłość. „Nie chciałem tego robić” – mówi. „Po prostu sobie z tym poradzę. Postaram się przez to przejść."

Ale w połowie 2019 roku Shahir poczuł, że nie ma wyjścia. Nie wiedział, jak kiedykolwiek spłaci swoje długi, które urosły do ​​około 36 500 dolarów, a powiadomienia o niewypłacalności i groźby prawne wciąż napływały.

Czasami Shahir myślał o odebraniu sobie życia. „Moje tygodnie były dokładnie takie same” – mówi. „Poniedziałek nie różnił się niczym od następnego poniedziałku, zrobię dokładnie to samo: dostanę dokładnie te same litery, będę miał dokładnie te same myśli”.

W lipcu Toyota Finance poinformowała Shahira, że ​​przyjeżdżają po jego samochód. Aby temu zapobiec, codziennie o dziewiątej rano jeździł swoim samochodem na parking i siedział tam do 17:00. Nie chciał mówić rodzicom, co się dzieje. „To dosłownie zabiłoby mojego ojca, ponieważ, szczerze mówiąc, to była naprawdę zła sytuacja” – mówi.

Po kilku tygodniach, gdy pewnego dnia siedział w samochodzie, Shahir szukał w Internecie pomocy w spłacie długów. „Byłem zdesperowany, spojrzałbym na wszystko” – mówi. „Zadzwoniłbym do każdego, aby zapytać, czy mogę uzyskać pomoc”.

Consumer Affairs Victoria pojawił się jako jeden z wyników wyszukiwania i zadzwonił do nich. Regulator skierował jego sprawę do Centrum Praw Konsumenta. W ciągu kilku dni otrzymał wiadomość od Barbory ​​Jezek, tamtejszej adwokat.

Jak działają obecne przepisy?

Barbora przez ostatnie trzy lata reprezentowała ludzi, których kwestie objęte są przepisami prawa konsumenckiego i kredytowego. Dla wielu jej klientów prawa kredytowego długi nękają ich przez większość dorosłego życia.

Barbora podkreśla, że ​​generalnie ludzie nie są tak dobrzy w ocenie swoich dochodów i wydatków, jak pożyczkodawcy. Ale pożyczkodawcy mają motywację do sprzedawania pożyczek, kiedy tylko mogą. „Więc często mamy ludzi, którzy nigdy nie powinni byli otrzymać tej pożyczki – ponieważ nie jest ona przystępna cenowo – i próbują i próbują, ale w końcu nie mogą nadążyć” – mówi.

Nowe reformy zaproponowane przez rząd australijski, które zlikwidują odpowiedzialne zobowiązania kredytowe, pogorszyłyby sytuację. Zniesienie wymogu, aby pożyczkodawcy weryfikowali stan finansów ludzi, ułatwiłoby uzyskanie kredytu, ale nie mniej wstrząsające dla tych, którzy mają spiralę długów.

Barbora mówi, że już teraz trudno jest uzyskać środki zaradcze zgodnie z obecnymi przepisami. Standardowym środkiem zaradczym w przypadku naruszenia zobowiązań w zakresie odpowiedzialnego kredytowania, mówi, jest to, że opłaty i odsetki zostaną zniesione, ale musisz spłacić kapitał pożyczki. „Ostatecznie oznacza to po prostu, że pożyczkodawca nie zarabia, ale nie ma też kary”.

W przypadku Shahira Barbora uważa, że ​​pożyczkodawcy go wykorzystali, wiedząc, że był młody i niedoświadczony. W listopadzie 2019 roku napisała do Toyota Finance, twierdząc, że firma naruszyła przepisy odpowiedzialnego udzielania pożyczek.

[Zastępujemy] obecną praktykę „wystrzegaj się pożyczkodawcy” zasadą „odpowiedzialności pożyczkobiorcy”

Zestawienie informacji rządu australijskiego na temat reform kredytów konsumenckich

Powiedziała, że ​​Toyota Finance nie zweryfikowała sytuacji finansowej Shahira i zaangażowała się w niesprawiedliwą transakcję. Shahir miał znacznie słabszą pozycję przetargową, biorąc pod uwagę jego wiek i doświadczenie oraz fakt, że nie otrzymał porady prawnej ani finansowej, napisała. Stosowano taktykę sprzedaży pod presją, aby skłonić go do zaciągnięcia pożyczki nieodpowiedniej do jego wymagań i sytuacji finansowej.

Barbora zauważyła również, że Toyota Finance nadal domagała się zapłaty od Shahira, nawet po tym, jak powiedziała im, że Consumer Action Law Center działa w jego imieniu i przestaje się z nim kontaktować. To było naruszenie przepisów dotyczących windykacji, napisała.

W oparciu o te naruszenia, a 5000 dolarów Shahir już spłacono, Barbora poprosił Toyota Finance o przyjęcie prośby Shahira o zwrot samochodu i umorzenie pozostałego długu. Poprosiła również firmę o wypłacenie Shahirowi odszkodowania za cierpienie spowodowane bezprawną działalnością windykacyjną.

Toyota Finance zaprzeczyła jakimkolwiek wykroczeniom i odrzuciła prośbę. W styczniu tego roku Barbora złożyła przeciwko nim skargę do Australian Financial Complaints Authority (AFCA).

We wrześniu napisała do Commonwealth Bank z podobną prośbą. W pewnym momencie bank sprzedał dług kredytowy Shahira firmie Pioneer Credit, windykatorowi. Barbora poprosił bank o odkupienie i umorzenie tego długu, a także umorzenie długu na karcie kredytowej Shahira.

Swoją prośbę oparła na obawach, że bank naruszył przepisy dotyczące odpowiedzialnego udzielania pożyczek, a Shahir już to zrobił spłacił 7300 dolarów, i to ze względu na współczucie, biorąc pod uwagę ograniczone dochody Shahira oraz depresję i niepokój, w którym był cierpienie.

Pod koniec października Barbora nie otrzymała jeszcze odpowiedzi od AFCA ani Commonwealth Bank. Dla Shahira oczekiwanie było trudne, ale wcale nie tak trudne jak lata przed otrzymaniem pomocy z Consumer Action Law Centre. „Było dla mnie ciemno i pojawiły się pewne myśli” – mówi. – Barbara mnie uratowała.

Zapytaliśmy Toyota Finance, na jakiej podstawie odrzucili wniosek Shahira i poprosiliśmy AFCA o aktualizację skargi. Zarówno AFCA, jak i Toyota Finance powiedziały, że nie mogą komentować ze względu na ochronę prywatności.

Doradcy finansowi i rzecznicy konsumentów, w tym CHOICE, obawiają się fali zadłużenia wśród osób, które w wyniku pandemii straciły dochody

Zapytaliśmy również Commonwealth Bank, czy zamierzają umorzyć długi Shahira. W pisemnym oświadczeniu bank poinformował nas, że wnioski kredytowe Shahira zostały „prawidłowo ocenione pod kątem obsługi w sposób etyczny i spełnił wytyczne odpowiedzialnego kredytowania banku w momencie podanie".

Jednak w ciągu następnych dni bank poinformował Barborę, że chcą uregulować oba długi Shahira. Po pierwsze, umorzyli jego zadłużenie na karcie kredytowej. Potem wycofali jego dług kredytowy z Pioneer Credit i zrzekli się go.

Kiedy Barbora przekazała Shahirowi tę wiadomość, nie mógł w to uwierzyć. „Nadal nie mogę tego przetworzyć, ponieważ to dług, który mam od prawie czterech lat”, mówi. Przez chwilę brakuje mu słów. Następnie kontynuuje: „Zanim, każdej nocy, ostatnią myślą, jaką miałem, zanim moja głowa uderzyła w poduszkę, było: »Jesteś w ogromny dług dla 21-latka”. Wiedząc, że ponad połowa tego długu zniknęła, mówi, jest „takim ciężarem dla mnie ramiona".

Zwijanie z powrotem ochraniacze

Barbara mówi, że przepisy dotyczące odpowiedzialnego udzielania pożyczek są „niesamowicie ważne, aby uzyskać przynajmniej pewne środki zaradcze dla osób, które otrzymały nieopłacalne pożyczki”. Jeśli przepisy zostaną usunięte, „o wiele trudniej będzie uzyskać uczciwe wyniki dla ludzi, którzy zostali wplątani w drapieżne pożyczki”.

Stowarzyszenia bankowe z zadowoleniem przyjęły planowane przez rząd reformy, które – zgodnie z przesłaniem rządu – upraszczają przepisy dotyczące kredytów. Ale unikają powtarzania innych haseł rządu, ogłaszających, że „pożyczkobiorcy będą bardziej odpowiedzialne” lub zastąpienie zasady „pożyczkodawca uważaj” na „pożyczkobiorca odpowiedzialność".

Reformy, promowane zarówno przez rząd, jak i przemysł, jako usuwające bariery kredytowe, usuną również ochronę przed złymi kredytami. ASIC i osoby fizyczne nie będą już mogły pozwać banków do sądu za szkody spowodowane nieodpowiedzialnym udzielaniem kredytów.

Zapytaliśmy biuro skarbnika Josha Frydenberga, dlaczego rząd ignoruje ustalenia królewskiej komisji ds. usług finansowych w pośpiechu, aby zlikwidować regulacje, które po długich namysłach zostały wprowadzone w celu rozwiązania sprawdzonych problemów z udzielaniem kredytów praktyki.

Często zdarza się, że doradcy finansowi mają klientów, którzy myśleli, że samobójstwo jest wyjściem

Fiona Guthrie, dyrektor generalny Financial Counselling Australia

Zapytaliśmy również, jakie konsultacje i negocjacje prowadzi rząd przed opracowaniem planowanych reform, jaka była kontrola zastosowane do nich i czy rząd uznał, że zmiany te mogą wyrządzić poważną szkodę Australijczykom poprzez osłabienie ich zabezpieczenia.

Biuro Skarbnika nie odpowiedziało na te konkretne pytania. Zamiast tego wysłali nam e-mailem oświadczenie przypisywane Frydenbergowi, które zostało wysłane do mediów, gdy skarbnik po raz pierwszy ogłosił proponowane reformy, które, jak mówi, mają na celu „zwiększenie napływu kredytów do gospodarstw domowych i przedsiębiorstw, ograniczenie biurokracji i wzmocnienie ochrony osób znajdujących się w trudnej sytuacji konsumentów".

W oświadczeniu stwierdzono, że wdrożenie tych reform w czasie pandemii COVID-19 jest „ważniejsze niż kiedykolwiek”, a że zmiany „zmniejszą bariery w zmianie kredytodawców, zachęcając konsumentów do szukania lepszego”. umowa". Kontynuuje: „Utrzymanie swobodnego przepływu kredytów przez gospodarkę ma kluczowe znaczenie dla australijskiego planu naprawy gospodarczej”.

Doradcy finansowi i rzecznicy konsumentów, w tym WYBÓR!, obawiają się fali zadłużenia wśród osób, które w wyniku pandemii straciły dochody.

„Wciąż widzimy przykłady nieodpowiedzialnego pożyczania, osób, które otrzymują kredyty, na które nie stać, ponieważ pożyczkodawcy nie weryfikują właściwie dochodów, nie weryfikują wydatków” – Fiona Guthrie, dyrektor generalny Financial Counseling Australia, powiedziała widzom podczas briefingu organizowanego przez CHOICE na temat proponowanych przez rząd reformy.

Niektórzy ludzie przychodzą do doradców finansowych i ośrodków prawnych na skraju bezdomności z powodu swoich długów. Inni rozważali bankructwo. Niektórzy, jak Shahir, mają myśli samobójcze. „Nierzadko zdarza się, że doradcy finansowi mają klientów, którzy myśleli, że samobójstwo jest dla nich wyjściem”, mówi Guthrie. „Każdy doradca finansowy jest przeszkolony, aby wiedział, jak na to zareagować”.

Guthrie, który zasiada w radzie CHOICE, uważa, że ​​doradcy finansowi będą przytłoczeni, jeśli zmiany nastąpią. „Jesteśmy w najgorszej recesji od 100 lat, szykujemy się na naprawdę trudny czas” – powiedziała. „Jeśli mamy to na wierzchu, nie wiem, jak sobie poradzimy”.

Aby podzielić się swoimi przemyśleniami lub zadać pytanie, odwiedź forum społeczności CHOICE.

Odwiedź Społeczność WYBÓR