Procedure: het optische station van een G5 upgraden

Een waarheid als een koe over computerhardware is dat het, eenmaal gekocht, onmiddellijk achterloopt op de voorhoede van de technologiecurve. Kijk eens naar de Dual-2.0GHz Power Mac G5 die ik in september 2003 heb gekocht. In die tijd was het een krachtpatser. En het is nog steeds een krachtpatser. Maar machines die sindsdien zijn gebouwd, hebben schijnbaar allemaal tijd doorgebracht in de sportschool; zelfs de Mac mini van vandaag kan mijn Dual G5 in een aantal prestatiecategorieën verbeteren.

Een gebied dat sinds 2003 veel vooruitgang heeft geboekt, is hardware voor het rippen en branden van cd's en dvd's. Toen ik mijn G5 kocht, werd deze geleverd met een ultramoderne SuperDrive. Maar vier jaar vooruitspoelen, en plotseling ziet die ultramoderne aandrijving er behoorlijk verouderd uit. Natuurlijk, de rijsnelheden zijn aanzienlijk toegenomen, maar voor mij was het echte probleem dual-layer dvd's. I was van plan de ingebouwde schijf te vervangen door iets snellers dat zowel dubbellaags kon lezen als schrijven dvd's.

Terzijde: dual-layer dvd's

Dual-layer dvd's geven je 8,5 GB opslagruimte per schijf, en tegen een ruwe prijs (vandaag) van $ 0,15 per gigabyte zijn ze iets goedkoper dan ruimte op de harde schijf. Ze zijn ook vrij draagbaar, waardoor ze ideaal zijn voor het maken van back-ups van belangrijke bestanden naar externe locaties. In mijn geval wilde ik de schijf van de G5 upgraden, niet alleen voor back-ups, maar omdat sommige software die ik aan het testen was dubbellaagse dvd-schijven vereiste.

Het korte verhaal

Ik kon mijn standaardschijf vervangen door een veel snellere Sony-eenheid die dvd's in vele formaten leest en schrijft, waaronder zowel dvd+r- als dvd-r-dubbellaagse schijven. Hier is een zeer beknopte samenvatting van het project:

Voorraadschijf verwijderen.

Verwijder de voorplaat en de deurafdekking van de nieuwe schijf.

Breng de plaats van het gezicht, de metalen afscherming en de montageschroeven over van de oude schijf naar de nieuwe schijf.

Nieuwe schijf installeren en opstarten.

Over het algemeen ben ik heel blij met de upgrade, hoewel het niet zonder eigenaardigheden was.

Het langere verhaal

Zoals de meeste projecten die ik onderneem, deed ik slechts minimaal onderzoek voordat ik erin dook - er gaat niets boven eerst springen en later kijken. Ik heb echter in ieder geval System Profiler op de G5 uitgevoerd om de specificaties van mijn huidige schijf te krijgen. Door te klikken op het ATA-item in het gedeelte Hardware van Systeemprofiel zag ik dat de schijf een Sony DW-U10A was.

Na wat werk met Google, stelde ik vast dat de stockdrive dvd-roms met 8x kon lezen en cd-roms met 32x, dvd+r's en dvd-r's branden met respectievelijk 2x en 2,4x, en cd-r's en cd-rw's branden met 24x en 10x, respectievelijk. Naar huidige maatstaven is dat vrij traag.

Voor een vervanging overwoog ik dezelfde schijf te installeren die ik aan mijn Mac Pro had toegevoegd, een Sony AW-Q170A. Ik heb die schijf echter afgelopen november gekocht. daar dacht ik moeten snellere ritten zijn er inmiddels. Het enige waarvan ik wist dat ik het wilde doen, was bij Sony-drives blijven - waarschijnlijk meer uit bijgeloof dan uit iets anders. Omdat de machine werkte met een Sony-drive, dacht ik dat een nieuwere Sony-drive ook zou moeten werken.

Die ene beperking leidde me naar de Sony DRU-840A, een erg snelle schijf met volledige ondersteuning voor twee lagen. Ik kocht de mijne lokaal, betaalde ongeveer $ 10 meer dan ik online zou hebben, maar kreeg het een dag eerder.

Het draait allemaal om de snelheid

Op basis van de gepubliceerde specificaties zou de nieuwe schijf in ieder geval aanzienlijk sneller zijn dan de oudere schijf, ervan uitgaande dat hij werkte.

Maar de grote vraag was... zou het werken?

Voorbereiding rijden

Toen ik de schijf oppakte, viel me als eerste op dat, hoewel het wordt beschreven als een interne schijf, het voorpaneel, zoals te zien in de afbeelding rechts, is echt ontworpen voor een pc-behuizing, waar het zich in wezen buiten de behuizing bevindt geval. De G5 (en Mac Pro) hebben slechts een smalle gleuf waardoor de cd-lade kan worden geschoven, en ik wist niet zeker hoeveel ruimte er achter de behuizing beschikbaar was voor de bult aan de voorkant van de drive. Deze schijf heeft echter zowel zwarte als witte frontplaten, dus ik wist dat de rand verwijderbaar zou zijn.

Toen ik de schijf uit de doos haalde, was het eerste wat ik deed de rand verwijderen. Verwijderen was eenvoudig; Ik volgde gewoon de aanwijzingen in de doos en gebruikte het meegeleverde gereedschap (of een kleine platte schroevendraaier) om de grendels die de ring op zijn plaats houden los te maken.

In mijn eerdere stuk over de Mac Pro (hierboven gelinkt), heb ik besproken hoe je de optische stations kunt verwijderen, maar als je meer gedetailleerde instructies nodig hebt, kun je die krijgen rechtstreeks van Apple. Het proces op de G5 is in wezen identiek aan dat van de Mac Pro, en mijn stockdrive kwam er zonder al te veel moeite uit. Toen het eenmaal uit was, merkte ik dat de nieuwe schijf veel korter was dan de oude:

Gelukkig zijn de mensen die deze dingen ontwerpen slim en zijn de gaten voor de bevestigingsschroeven verschoven ten opzichte van de voorkant van de schijf, niet de achterkant, zodat ze perfect tussen de twee schijven passen. Ik heb de montageschroeven naar de nieuwe eenheid verplaatst en voor de zekerheid snel getest (geen problemen).

Met de bezel van de nieuwe schijf, heb ik zowel het voorpaneel als de aluminium afscherming van de oude schijf gehaald en op de nieuwe geplaatst. Het voorpaneel past niet helemaal perfect - het klikt niet in de gaten van de nieuwe schijf - maar het zit vlak en strak, wat goed genoeg was voor mij. Met deze onderdelen op hun plaats zag de nieuwe schijf er nu zo uit:

Op dit punt was het tijd om de aandrijving in de machine te plaatsen en te kijken wat er gebeurde. Ik heb de kabels van de oude schijf overgebracht, inclusief de plakband waarmee de connectorkabel in een bocht van 90 graden aan de bovenkant van de schijf wordt gehouden. Toen ik de schijf ging installeren, was dit eigenlijk de oorzaak van het enige (kleine) probleem dat ik had: omdat de schijf korter is, kan de bocht van 90 graden plaats de kabel op de verkeerde plek zodat deze door het gat in de montagesleuf past (waar u de kabel doorheen moet leiden om hem aan te sluiten op de moederbord). Na een beetje wrikken kreeg ik de kabel op zijn plaats en aangesloten.

Vervolgens knoopte ik de machine weer dicht, drukte op de aan / uit-schakelaar en wachtte vervolgens om te zien of de operatie was geslaagd.

Postoperatief herstel

Na het opstarten heb ik System Profiler uitgevoerd om te zien wat het zag voor mijn nieuwe schijf. In het item Schijf branden van de sectie Hardware, naast Ondersteuning voor branden, stond er Ja (niet ondersteund). Kijkend naar het item voor DVD-Write, werden alle formaten vermeld met één uitzondering: er was geen item voor dual-layer dvd-r, alleen dual-layer dvd+r.

Om te zien of dat echt een beperking was, of gewoon een probleem met System Profiler, startte ik Terminal op en gebruikte ik het drutil commando, een Unix-programma voor interactie met cd/dvd-branders. specifiek, drutil info dit geretourneerd:

	$ drutil info Leverancier Product Rev SONY DVD RW DRU-840A SS00 Interconnect: ATAPI Ondersteuningsniveau: Niet-ondersteund Profielpad: Geen Cache: 2048k CD-Write: -R, -RW, BUFE, CDText, Test, IndexPts, ISRC DVD-Write: -R, -R DL, -RAM, -RW, +R, +R DL, +RW, BUFE, teststrategieën: CD-TAO, CD-SAO, CD-Raw, DVD-DAO	

Dus alle verwachte formaten werden ondersteund, plus een paar waar ik nog nooit van heb gehoord. Maar hoe goed zou het werken?

Om de schijf te testen, begon ik met lezen van en schrijven naar verschillende media die ik op kantoor had liggen. De resultaten waren gemengd en ik weet niet precies waarom. Misschien wordt de schijf niet volledig ondersteund en weet OS X niets van zijn topsnelheden. Misschien is er een limiet in OS X met betrekking tot de rijsnelheid in het algemeen, en Leopard lost het op. Ondanks de gemengde resultaten is elk afzonderlijk resultaat opmerkelijk sneller dan met mijn oude schijf. Het belangrijkste was dat dubbellaags branden en lezen perfect werkte, wat mijn belangrijkste reden was om te upgraden.

Cd's en dvd's lezen

Voor mijn leessnelheidstests heb ik een paar schijven uit mijn verzameling gekozen, vrijwel willekeurig. Vervolgens heb ik getimed hoe lang het duurde om de inhoud van de cd of dvd naar het bureaublad te kopiëren, waarbij ik de stopwatch startte toen het voortgangsvenster van de Finder verscheen.

De resultaten waren interessant: de structuur van de bestanden en mappen op een schijf heeft veel meer te maken met de kopieersnelheid dan met de hoeveelheid gegevens, zoals u kunt zien in de onderstaande resultaten.

Mijn snelheden varieerden van een minimum van 10x tot een maximum van 28x, tegen een theoretisch maximum van 48x. De lagere snelheden kwamen van cd's met veel bestanden en mappen, ook al hadden ze dezelfde grootte als de snellere cd's. Ik heb ook een cd geript (Eagles - Hell Freezes Over, op 128 Kbps AAC), en het duurde 2:13, voor een effectieve snelheid van ongeveer 39x. De Finder voegt blijkbaar nogal wat overhead toe, want het simpelweg kopiëren van diezelfde cd naar het bureaublad kostte 2:31 (34x), wat meer tijd is dan het lezen En converteer de bestanden in iTunes. Heel vreemd.

Voor het lezen van dvd's gebruikte ik twee softwarepakketten, een bioscoopfilm (Raising Arizona) en een schijf met iPhoto's gebrand op een dubbellaagse dvd+r-schijf. De resultaten waren hier consistenter, variërend tussen 8x en 10x voor de dvd's, behalve voor de film, die 4x binnenkwam. Het theoretische maximum van het station voor het lezen van dvd's is 16x.

Ik weet niet zeker waarom de filmschijf zo veel langer duurde, maar het was zelfs waar bij een herhaling van de test.

Voor de laatste testronde heb ik verschillende gegevens gebrand met iTunes of de Finder, afhankelijk van de media die ik aan het testen was. Zoals je in de resultaten kunt zien, benader ik weliswaar de theoretische snelheid van de media, maar benader ik nooit de maximale snelheid van de drive, zoals weergegeven in de eerdere tabel.

Een deel van het probleem is het vinden van media die geschikt zijn voor de maximale snelheden van de schijf. Ik kon bijvoorbeeld geen dvd-media met een rating van 20x vinden om mee te testen. Het is echter ook duidelijk dat OS X de schijf niet zo snel pusht als mogelijk is. Ik weet niet zeker of dat komt door een gebrek aan ondersteuning voor de specifieke schijf in OS X en een algemene snelheidslimiet binnen de brandende kaders van OS X. Misschien verandert er iets met Leopard.

Conclusie

Over het algemeen ben ik best tevreden met de drive-upgrade. Hoewel ik niet alle snelheid krijg waartoe de schijf in staat is, krijg ik veel hogere snelheden dan met de standaardschijf. Wat nog belangrijker is, is dat ik nu kan schrijven naar die relatief goedkope en altijd zo handige dubbellaagse schijven, en ik heb geen lees- of schrijffouten meer gehad sinds ik de drive heb geïnstalleerd.

Deze hardware-upgrade was heel eenvoudig en in mijn geval maakte het de garantie niet ongeldig, want die is allang verlopen. Houd er echter rekening mee dat er altijd iets mis kan gaan, zoals met alles waarbij uw hardware moet worden aangepast. Maak eerst een back-up van uw gegevens, vergeet niet om uzelf te aarden voordat u de behuizing opent en neem de tijd. Als je vragen hebt over een van de stappen, laat het me dan weten.