Tot zover Apple die de lat hoger legt in de mobiele-telefoonindustrie.
Sinds Apple aankondigde dat het binnenkort zou beginnen met de verkoop van een gecombineerde muziekspeler en mobiel apparaat, de iPhone genaamd, industrie experts hebben voorspeld dat concurrerende fabrikanten van mobiele telefoons de uitdaging zouden aangaan en net zo opwindend zouden gaan produceren telefoons.
Ze kunnen dat nog doen, maar tot nu toe hebben ze dat niet gedaan.
Ik maakte een korte wandeling over de beursvloer van het 3GSM World Congress in Barcelona om de muziektelefoons van te bekijken enkele van de grootste fabrikanten van mobiele telefoons die er zijn om te zien of iets te vergelijken is met de hype rond verwachtingen voor de iPhone. Apple staat bekend om geweldige hardware-ontwerpen en eenvoudige, intuïtieve gebruikersinterfaces. Hoewel ik een duizelingwekkende reeks vormfactoren en een veelheid aan gebruikersinterfacestijlen zag, was ik niet onder de indruk van de hardware die ik zag en ronduit in de war door de complexiteit van alle gebruikersinterfaces.
Mijn examens waren snel - de beursvloer is ongelooflijk druk en heet, dus soms waren er een paar scherpe ellebogen nodig om zelfs maar een telefoon aan te raken. Ik keek even naar de algehele vormfactor van de telefoons en navigeerde daarna wat rond in de muziekspeler.
Ik begon bij de stand van Sony Ericsson Mobile Communications AB, misschien omdat ik weet dat het bedrijf zijn Walkman-handsets aan het pushen is. De W880 is een erg mooie telefoon. Het is ongelooflijk dun en heeft ongewone verhoogde toetsen die goed werken. Sony Ericsson krijgt hier hoge cijfers voor de hardware-vormfactor, maar de software-gebruikersinterface was een ander verhaal. Het is me nooit gelukt om de muziekspeler vanaf het startscherm te vinden. Uiteindelijk ben ik gewoon verhuisd naar een andere telefoon in het weergavegebied waarop de muziekspeler al draaide.
Ik had een soortgelijk navigatieprobleem op de 5200-muziektelefoon van Nokia Corp. Vanuit het startscherm klikte ik op een pictogram met een muzieknoot erin, wat een logische plaats leek om de muziekspeler te starten. Maar dat bracht me bij een muziekgerelateerd spel. Ik scrolde en scrolde door een horizontale balk met pictogrammen, maar vond daar geen muziekspeler. Toen zag ik dat er in het midden van het scherm twee lange balken zweefden: een voor de muziekspeler en een voor de kalender. Dat gooide me - van alle telefoonfuncties, waarom waren de muziekspeler en kalender de enige twee die op die manier werden gepresenteerd?
Nokia had in ieder geval de demonstratietelefoons volgeladen met muziek. Sommige van de andere handsets die ik heb uitgeprobeerd, zoals die van Sony Ericsson, hadden maar één nummer. Dat maakt het moeilijk om gevoel te krijgen voor het navigeren door de muziekspeler.
Ik hou niet van de vormfactor van de 5200, maar ik denk dat sommige mensen dat wel kunnen. Het is sportief, in wit en felrood, en een vorm die doet denken aan de PEBL-telefoons van Motorola. Het schuift open.
De SG HF300 "Ultramusic" van Samsung Electronics was de volgende. Ik kon niet anders dan onder de indruk zijn van het coole ontwerp. De ene kant van de telefoon is bijna volledig scherm; de keerzijde heeft een toetsenbord voor het kiezen van de telefoon.
Ik ben er nooit achter gekomen hoe ik het bedieningspaneel aan de kant van de muziekspeler van de telefoon moest gebruiken. Het lijkt op de iPod maar dan vierkant. Ik heb geen iPod, dus misschien kunnen iPod-gebruikers er gemakkelijk achter komen. Als u geen iPod-gebruiker bent - en misschien ook niet als u op zoek bent naar een muziektelefoon - heeft de SG HF300 mogelijk een steile leercurve nodig.
Motorola was de volgende in de rij. Ik ben waarschijnlijk het minst onder de indruk van de Z8 dan van de andere. Ik vind het ontwerp onhandig en ziet eruit en voelt aan als een slider-telefoon van een paar jaar geleden. Voor de innovator van de dunne telefoon had Motorola het beter moeten doen met het formaat van de Z8. Ik vond het moeilijk om erachter te komen welke knoppen overeenkwamen met de woorden onderaan het scherm, dus zelfs "terug" slaan bleek in het begin moeilijk. Toen ik op zoek was naar de applicatie voor de muziekspeler, vond ik plotseling een foutmelding op het scherm en bevroor de telefoon. Geen goed teken.
Mijn laatste stop was Neonode AB, een Zweeds bedrijf dat zijn muziektelefoon heeft aangeprezen, met name het touchscreen. Het apparaat behoort tot een categorie op zich en is erg on-telefoonachtig. Ongeveer zo groot als een visitekaartje, hoewel niet zo dun, vereist het touchscreen beslist training om te gebruiken. Zonder instructie was ik er nooit achter gekomen.
Gebruikers vegen omhoog langs het startscherm binnen drie kolommen. De eerste opent een navigatiepagina met iconen voor functies als de muziekspeler, kalender en rekenmachine. De middelste kolom opent een touchpad voor het kiezen van oproepen. En de laatste kolom opent een gereedschapsmenu.
Als u naar links over het scherm veegt, gaat u een pagina terug en als u naar rechts veegt, wordt een functie geopend die is gemarkeerd. Wanneer u een lijst zoals albums krijgt aangeboden, raakt u het item aan om het te markeren en raakt u vervolgens het midden van het scherm aan om het te openen. Klinkt verwarrend? Het was. Toch pan ik het niet. Het vereist misschien wat begeleiding en oefening, maar ik denk dat het vrij eenvoudig is om onder de knie te krijgen hoe het werkt.
Hoewel het kleine formaat aantrekkelijk was, betekende het ook dat het een beetje ontworpen aanvoelde voor een kind. De meeste volwassenen hebben vingertoppen die groter zijn dan de pictogrammen op het scherm.
Over het algemeen was ik grotendeels onder de indruk van mijn ervaringen. Maar er is tijd - Apple heeft de iPhone nog maar net aangekondigd en zijn concurrenten hebben niet echt tijd gehad om te reageren.
Ook was mijn zoektocht zeker niet uitputtend. Ik heb bijvoorbeeld LG Electronics niet gehaald, dat onlangs een telefoon onthulde, de KE850, die wordt vergeleken met de iPhone. Zelfs bij de stands die ik bezocht, koos ik ervoor om naar de telefoon te kijken die mij het meest op muziek gericht leek dat is misschien niet degene waar de fabrikant me naar zou verwijzen en andere modellen kunnen directer vergelijken met de iPhone.
En tot slot ben ik de eerste om toe te geven dat mijn oefening een beetje dom was, aangezien ik nog nooit een iPhone heb gezien. Maar dat is de kracht van de Apple-marketingmachine.