Deze week, Adobe kondigde de ontslag van CEO Bruce Chizen, waarbij de President en Chief Operating Officer van het bedrijf, Shantanu Narayen, met ingang van 1 december de rol van Chizen overneemt. Dit nieuws komt kort na de 25e verjaardag van de oprichting van het bedrijf en een paar maanden na de release van de grootschalige applicatie-lawine die bekend staat als Creative Suite 3.
Ik ken Bruce al bijna twee decennia en ik weet zeker dat hij voelde dat dit het juiste moment was om te vertrekken: Adobe is financieel sterk en heeft een uitgebreid productportfolio dat zich uitstrekt over print, web, video en professionele en consumentenbeeldvorming markten. Wat is er gebeurd in de zeven jaar sinds hij nam de touwtjes in handen van Adobe-medeoprichter John Warnock?
De overname van Macromedia
Kijkend naar recente opmerkingen en opmerkingen uit de tijd van de deal, lijk ik in de minderheid te zijn met betrekking tot Adobe's $ 3,4 miljard aankoop van Macromedia in 2005. Ik denk dat het een slimme deal was. Het was zeker het grootste evenement van Chizen's ambtstermijn.
Hoewel veel mensen zich dit niet lijken te herinneren, was Macromedia aan het ploeteren; het bedrijf had twee zeer goede producten in Flash en Dreamweaver en een stelletje afwisselend onvoldoende verhitte en overdreven technologieën die binnen het hoofdkwartier van Macromedia in en uit de gratie raakten. Ik realiseer me dat ik een beetje simplistisch ben, maar de acties van Macromedia begin dit decennium leken meer zoals verwarde omzwervingen in het gangpad met producten dan de resultaten van een strategie van eerlijk tot goedheid visie. Als Macromedia beter had kunnen presteren, zou het geen positie zijn geweest waar een bedrijf als Adobe het zou hebben opgepikt. Ik heb veel opmerkingen gezien over de dood van Freehand en de diepvries van Director, maar die gebeurtenissen waren goed op weg naar hun uiteindelijke pad tijdens de wacht van Macromedia, niet die van Adobe. (Laat me niet eens beginnen met Fontographer, dat ten tijde van de deal eindelijk een thuis vond in FontLab.)
En voor iedereen die beweert dat Adobe Macromedia heeft verpest: had u liever gezien dat Microsoft de koper was? Ik denk het niet. Adobe was de beste verzorger van het verwarde, achtpotige bedrijf dat Macromedia was geworden, en het was slim genoeg om te weten dat Flash en Dreamweaver beter waren dan alles wat het in huis had.
Indesign
Laten we het even hebben over echte concurrentie.
Lang geleden veranderde één enkel softwareproduct, Aldus PageMaker, de manier waarop velen van ons tijdschriften, boeken en drukwerk publiceerden. Adobe kocht uiteindelijk Aldus (en stuurde de Illustrator-concurrent, Freehand trouwens, naar Macromedia, nietwaar? goed verlopen?), maar tegen de tijd dat dat gebeurde, had een klein bedrijf uit Denver, Quark genaamd, de print-publishing overgenomen wereld. Adobe heeft miljoenen dollars uitgegeven om PageMaker om te vormen tot een mededinger, maar faalde jammerlijk. Dit ondanks het feit dat ik in al de jaren dat ik de markt bestrijk, nog nooit – nog nooit – zoveel regelmatige klachten heb gehoord over een bedrijf met een mainstream product als over Quark. Eerlijk gezegd komt in deze wereld zelfs Microsoft niet in de buurt wat betreft ontevredenheid van gebruikers. Mensen wilden dat Adobe zou slagen; verdomme, ze smeekten Adobe om ze te redden elke keer dat ze een cheque naar Colorado stuurden.
Onder toezicht van Chizen ging Adobe terug naar de basis, schrapte PageMaker en bouwde een 21e-eeuws publicatieproduct genaamd InDesign. De eerste versie was vrijwel onbruikbaar in een productieomgeving. De tweede versie was iets beter. Eindelijk met de Creative Suite 2-release, was InDesign wat versie 1.0 wilde zijn: een robuuste, industriële concurrent van QuarkXPress. En raad eens? Tijdens het proces werkte InDesign zich een weg naar Quark-winkels, en op de een of andere manier werd Quark meer klantgericht. Dat is concurrentie zoals het hoort. Helaas werkt het zelden zo, dus geniet ervan zolang we het hebben.
Creatieve suite
Als je van producten houdt: Kerstmis viel vroeg dit jaar, toen Adobe Creative Suite 3 uitbracht, met updates voor bijna een miljoen producten. Dat is zeker hoe het leek, tenminste, met de complexe matrices van collecties en edities en sidegrades en geënsceneerde releases die gepaard gingen met de CS3-bandwagon.
Hoewel ik denk dat Adobe zeker een betere marketingtaak had kunnen doen met CS3, is het meedogenloos geweest in het leveren van regelmatige updates voor zijn kernsuite van producten. We kunnen - en doen - klagen over upgradeprijzen, maar als je kijkt naar de belangrijkste producten in de suite - Photoshop, InDesign, Illustrator, Dreamweaver - is het moeilijk om tegen hun kracht in te gaan.
Ik weet dat die er zijn veel mensen die denken dat de suite is bloatware, maar omdat ik de afgelopen zes maanden regelmatig Photoshop, Illustrator en InDesign heb gebruikt, voelen die apps veel beter aan voor de dingen die ik doe dan sommige Office-toepassingen. Trouwens, laten we echt worden: als je alternatieven wilt voor zoiets als Photoshop, komen ze tegenwoordig zeker snel en furieus.
We verdedigen Apple voor het uitbrengen van reguliere versies van OS X, maar op de een of andere manier wordt Adobe's release van drie Creative Suite-versies in vier jaar gezien als geldverslindend. Sorry, dat is kapitalisme aan het werk, en je hoeft niet te spelen; daarom zijn er genoeg mensen die productief werken aan Power Mac G4s en Mac OS X 10.2, om nog maar te zwijgen van de mensen die het bij Power Mac G3s en OS 9.2.2 hebben gehouden.
En, ehm... video
De afgelopen jaren hebben Mac-gebruikers meer dan een paar klachten gehad over de waargenomen onverschilligheid van Adobe voor het platform - inclusief het ontbreken van OS X-versies van Photoshop en Illustrator in 2001 - en misschien afgetopt door de Sopranos-stijl glazuur van Adobe Premiere voor de Mac in 2003. Vergeet even dat Apple de high-, middle- en low-end van de Mac-videoruimte bezat, en dat het actief en agressief concurreerde met Adobe. Premiere was in het begin niet echt een geweldig product, op Mac of Windows, en daarom kon Apple de hogere grond veroveren. Waarom zouden we beledigd zijn omdat er een slecht product minder beschikbaar was voor de Mac?
Nee, de echte reden was dat de dood van Premiere op de een of andere manier het begin betekende van het pijnlijke, langdurige vertrek van Adobe van het Mac-platform. Afgezien van de pijnlijke, langdurige verkeerde uitlijning van het platform van Photoshop Elements, koning van de heuvel en een versie die voor ons ligt op Windows, een een soort flauwe concurrent van iPhoto op de Mac - er is weinig om ons zorgen over te maken als we het hebben over Adobe's Mac voor de lange termijn inzet.
Natuurlijk heeft Adobe ons sindsdien gesust door Premiere Pro te brengen terug naar de Mac als onderdeel van CS3, maar ik ga je vertellen dat ik niet vind dat Adobe met video (of geluid) zou moeten spelen. Ik denk dat dit de enige plaats is waar de grootte van het bedrijf lijkt te dicteren dat het een video-aanbod heeft, maar het voelt echt als een bijzaak voor mij. Misschien is dit concurrentie op het werk - getuige de opschudding over iMovie '08 - en ik vind het prima. Verwacht alleen niet dat ik het leuk vind.
Gezien het feit dat de inkomsten van Adobe de afgelopen zeven jaar bijna verdrievoudigd zullen zijn, en dat het zijn liefde voor de Mac-gemeenschap heeft bewezen door in ieder geval dezelfde dingen - of je nu denkt dat die dingen perfect zijn of niet - voor onze kant van de wereld zoals het is op Windows, zou ik zeggen dat Chizen verdomd goed werk heeft geleverd voor zijn investeerders en voor ons. Het is de beurt aan Narayen en hij heeft een aantal ontmoedigende taken voor zich - niet alleen moet hij de financiële huis op orde, maar hij moet resoluut stappen zetten in de richting van het publiekelijk verklaarde doel van Adobe om zijn kernapplicaties te veranderen naar binnen online gebaseerde tools.
Maar eerst, Shantanu, doe ons allemaal een plezier: stel FrameMaker vrij. Alsjeblieft. Maak het open source of zoiets, maar laat iemand anders het doen. Ik weet zeker dat het zeker zou verminderen de e-mail, en laat je doorgaan met de belangrijkere dingen.