Een roadtrip door het hele land. Een baardgroeiwedstrijd. Een wandeltocht door het centrum van Manhattan na 11 september. Dat zijn de enorm verschillende onderwerpen van drie onafhankelijke documentaires met één ding gemeen: de liefde van hun filmmakers voor - en het gebruik van - de Mac.
Drie totaal verschillende gebeurtenissen die resulteerden in drie ongelijksoortige documentaires: respectievelijk 'The Journey', 'Growin' a Beard' en 'Live From Shiva's Dance Floor'. Alle drie zijn ze echter met Macs gemaakt door filmmakers die dol zijn op het platform. (De veelgeprezen onafhankelijke auteur Richard Linklater, regisseur van "Live From Shiva's Dance Floor", was niet beschikbaar voor een interview, maar zijn liefde voor Macs is goed gedocumenteerd.) De Mac-verbinding strekt zich zelfs uit tot de release van alle drie de films op dvd: de schijven werden gedistribueerd door de bekende uitgever van Mac-spellen Aspyr Media, die zich ook vertakt in muziek.
Eric Saperston begon 'The Journey' als een eenvoudige roadtrip na de universiteit die niets anders zou zijn dan The Grateful Dead volgen in zijn Volkswagen-bus met Jack, zijn golden retriever. Uitgedaagd door zijn mentor om iets van de ervaring te maken, besloot hij machtige mensen op te roepen en hen te vragen voor interviews over hun filosofie voor succes in het leven.
Ondanks het feit dat Saperston op campings verbleef en vanuit betaaltelefoons belde, slaagde hij erin om vergaderingen te beleggen voormalig president Jimmy Carter, Ritz-Carlton CEO Horst Schulze, gouverneur van Texas Ann Richards, toen nog in functie, en anderen.
Onderweg overtuigde Saperston verschillende bedrijven om hem startgeld te geven voor zijn reis, en uiteindelijk hij en zijn team - bestaande uit twee vrienden en een voormalig directeur fotografie voor MTV's Road Rules die ze bij toeval ontmoetten - sloten een ontwikkelingsovereenkomst voor een tv-show bij Disney, die helaas leidde nergens.
Ze filmden natuurlijk al hun ervaringen en maakten van hun opnamen een korte film die ze later uitbreidden tot een lange speelfilm. Terwijl die twee projecten werden gemonteerd op een Avid ("Een noodzaak vanwege de editor die we gebruikten", zegt Saperston), een 12-delig "Reflections From the Road'-serie gemaakt voor VW, die op de dvd staat, werd geassembleerd in Final Cut Pro en Saperston schreef de documentaire op zijn PowerBook.
Hij is ook een grote fan van de iPod "omdat muziek zo'n groot deel uitmaakte van 'The Journey'. Ik reisde altijd met cd's en een walkman, dus om 2000 nummers mee te nemen en ze op mijn iPod te zetten, dat is veel gemakkelijker."
Tegenwoordig runt hij Journey Productions vanuit de kantoren van het bedrijf in Atlanta, waar ze in pre-productie zijn voor een andere speelfilm genaamd "The Note", die is aangepast van een bekroonde roman. Hij en zijn team hebben een korte filmversie van "The Note" gemaakt met Final Cut Pro en ze werken samen met Microsoft Office, Adobe Photoshop en Illustrator, en andere applicaties op een aantal Macs waaronder een paar Blueberry iMac's.
"Ik neig naar dingen waardoor je je krachtiger voelt dan je bent, zoals kleding die er goed uitziet", zei Saperston. "Omgaan met een Mac geeft je het gevoel dat er geen grenzen zijn aan wie je kunt zijn."
Terwijl Saperston en de bemanning op reis waren, was Mike Woolf, directeur van "Growin' a Beard", begonnen aan een reis die dichter bij huis was. Nadat hij vanuit Baltimore naar Austin, Texas was verhuisd, ontdekte hij een klein stadje genaamd Shamrock en zijn unieke wedstrijd: elk jaar voor de afgelopen meerdere decennia organiseren de stadsmensen een wedstrijd om te zien wie de mooiste Donegal kan laten groeien, een Ierse baard met alleen haar op de kaken en kin.
Woolf besloot een vriend genaamd Scotty McAfee, ook wel 'de harige buitenstaander' genoemd, te overtuigen om mee te doen aan de wedstrijd. Zijn documentaire volgt de voortgang van zowel McAfee als een kleurrijke cast van stadsmensen vanaf het begin van de wedstrijd op nieuwjaarsdag tot de laatste jurering op St. Patrick's Day.
Helaas liet zijn dagelijkse baan bij een reclamebureau hem weinig vrije tijd over om aan de film te werken toen de wedstrijd eindigde, maar hij stopte bij de beelden met redacteur Seth Sherman op een Blue and White Power Mac G3. Ze begonnen met Final Cut Pro 2 en waren opgewaardeerd naar de derde editie tegen de tijd dat ze een jaar geleden klaar waren.
"Twee of drie jaar geleden was Final Cut Pro de enige goedkope optie", zei Woolf. "Het was de enige manier waarop we dit voor elkaar hadden kunnen krijgen."
In 2000 nam hij ontslag bij zijn bureau om freelance reclameschrijver te worden en meer tijd vrij te maken om documentaires te maken met zijn zakenpartner, Andrew Yates, onder de naam Beef and Pie Productions. Hij gebruikte een Titanium PowerBook en Final Cut Pro 4 om beeldmateriaal van de première van de film in Austin te bewerken, evenals een grappige korte film genaamd "The 72 Ounce Steak", voor speciale functies die op de dvd te vinden waren.
"Nu bouwen we een volledig Mac-bewerkingspakket", zei hij. "We gaan Power Mac G5's gebruiken, die nu te bestellen zijn."
Hij is momenteel bezig met het afronden van een documentaire voor Shiner Beer, maar Beef and Pie gebruikt daarvoor een externe bewerkingsfaciliteit van Avid, tegen aanzienlijke kosten. "Daarom bouwen we dit ding", merkte hij op. “Met een groepje G5’s en freelance editors kunnen we het een stuk goedkoper.”