Terwijl de kantoren van Macworld in San Francisco zijn gevestigd, woon ik in Portland, een van de best bekabelde steden in de VS, en een plek met veel open draadloze toegangspunten (neem dat, Denver!). Met alle respect voor de Golden Gate, ik reis liever 600 mijl dan terug te gaan naar de baai.
Een van de dingen die Portland zo'n geweldige stad maken om in te wonen, is de levendige Mac-gemeenschap - de thuisbasis van bedrijven als Extensis, You Software, Dr. Bott, LaCie, HP's Mac-groep (aan de overkant van de rivier in Vancouver), PowerMax (eigenaar van de uitstekende onafhankelijke Mac Stores), Jiiva, SmileOnMyMac en Xerox, onder andere anderen. Hier vind je ook VersionTracker/MacFixIt, MacOSXHints.com en CreativePro.com, en bootladingen Mac-gebruikers. Het is genoeg om ons dat kleine Intel-bedrijf in Hillsboro te doen vergeten.
Onder de Portland Mac literati is James Duncan Davidson, die een van mijn favoriete weblogs schrijft, x180. Zijn blog staat vol met overpeinzingen over de Mac – met een technische/programmerende inslag – en ons bedrade leven in het algemeen (hij maakt ook een paar goede foto's). James is ook de auteur van O'Reilly's Running Mac OS X Panther, en MacDevCenter heeft zojuist James's
interview met de jongens die rennen panieksoftware, een ander lid van de 'bemanning' van Portland.De jongens van Panic publiceren goede dingen – Transmit, Unison, Audion en CandyBar zijn hun belangrijkste apps – en het interview is de moeite van het lezen waard voor iedereen die geïnteresseerd is in de staat van Mac-software ontwikkeling. Ik denk dat er op dit moment meer slimme, kleine bedrijven zijn die geweldige producten voor de Mac maken dan ooit tevoren, en Panic is daar een van.
En als je om de een of andere reden besluit dat je naar de Pearl moet gaan om gedag te zeggen, breng ze (of James) dan naar Pho van voor lunch. Het is de reis zeker waard.