Er zijn veel plaatsen waar u kwaliteitsanalyses van Apple en technologie kunt lezen. Helaas, dit zijn ze niet. Ja, deze week bekijken we stukken van Business Insider, Forbes, en onze oude vriend, Rob Enderle. Bereid je voor op… De as van stom.
Beste advies ooit
Het is weer tijd om te kijken wat er bij Business Insider aan de hand is en, ja, ze slaan nog steeds op een piñata waarop ze grof 'Apple' hebben geschreven.
Deze keer is gastposter Kevin Meany er om ons alles te vertellen over hoe "Apple's Ads Reveal A Major Identity Crisis" (geen link, maar tip o' het gewei om het parodie-account van Jony Ive op Twitter).
De nieuwste tv-commercial is ingetogen maar veelbetekenend.
Ah, de reclame. De plek die duizend gewei-knallende domme stukken lanceerde.
Is er niet iets anders waar je over kunt schrijven? Iets waar mensen minder over hebben geklaagd dan deze echt best goede advertentie? Zoals misschien twerken?
Het is zowel een bedrijfslied als een verontschuldiging.
Het kan een verklaring zijn, maar dat is het wel niet een verontschuldiging.
Het is moeilijk om de gadgets in sommige shots te zien. (Heeft die uitbundige man in het restaurant een Kindle vast?)
Ja, dat klopt, de man in de Apple-advertentie houdt een Kindle vast.
Er is een redelijk goede reden waarom Apple in deze advertentie niet met hun producten hoeft te pronken. Het is omdat Apple elk van de gepresenteerde productcategorieën heeft gedefinieerd: digitale muziekspelers, smartphones en tablets.
De commercial zou er gemakkelijk een kunnen zijn voor een van de vele concurrenten van Apple - 'Ontworpen door Samsung in Californië', zeg maar.
Het is een cliché geworden om te vragen of een schrijver high is, maar ben je nu letterlijk high? Omdat dat de meest liefdadige verklaring lijkt voor het maken van zo'n bewering.
Door te smeken om "tijd" voor degenen onder ons die wachten op de volgende Big Thing, geeft het bedrijf toe aan een innovatiecrisis.
Is de Macalope het enige wezen dat over Apple schrijft dat eenvoudige wiskunde kan? Tussen de iPod en de iPhone zat zes jaar en tussen de iPhone en de iPad drie jaar. Het is nu iets meer dan drie jaar geleden sinds de iPad en Apple heeft dit najaar en volgend jaar nieuwe producten beloofd. Hoe is het volhouden van het toonaangevende tempo een "innovatiecrisis"?
Zeker, de loyalisten vielen deze maand flauw toen Apple aankondigde dat het twee dagen eerder dan in 2012 informatie over zijn nieuwe iPhone zou delen.
Oké, wie van jullie is bezwijmd? Was het Larry? Kom op, we hebben het erover gehad, Larry.
Maar deze volgende iPhone - het "grote nieuws" van deze week: hij zal verkrijgbaar zijn in een nieuwe kleur, goud - zal niet verblinden.
Het enige verschil met de nieuwe iPhone zal de kleur zijn. Zoveel weten we allemaal als feit, ook al is het nog niet eens aangekondigd.
We zijn getuige van een corporate identity crisis.
Blijf 'crisis' schrijven, zodat we weten hoe slecht het gaat met Apple.
Ooit een anti-establishment merk, is het bedrijf tegenwoordig het type bedrijfsreus geworden waar het de spot mee dreef toen het technologie democratiseerde. Er zijn iPhones in bijna elke zak …
Business Insider, waar een stuk niet logisch hoeft te zijn, het hoeft alleen Apple zinloos te bashen. Aan de ene kant scheldt Henry Blodget Apple uit omdat het aanzienlijk minder marktaandeel heeft dan Android, en aan de andere kant publiceren ze een stuk waarin wordt beweerd dat Apple het establishment is omdat iedereen het gebruikt iPhones. De Macalope is geen statisticus, maar het kan niet beide zijn, jongens. Niet dat het je kan schelen.
Kom op, Apple: creativiteit staat centraal. Vind het opnieuw en pronk ermee …
Oh, zo'n goed advies! Kom op, Appel! Ga eropuit en creëer creativiteit! Maak met de smarts! Doe het ding met de apparaten al! Glanzend nieuw!
Had Apple daar maar aan gedacht.
Twijfelachtige analyse
Schrijven voor de online verzameling honden-die-in-cirkels-rennen-en-zich-zelf-krabben-dat is de Forbes bijdragersnetwerk, vraagt Rob Tanner zich af over:
"iPhone-schermgrootte: zou Apple de verkeerde vragen over marktonderzoek hebben gesteld?" (geen link voor Forbes maar tip het gewei weer af het parodie-account van Jony Ive op Twitter).
Hoewel de schermgrootte van Android-telefoons bijna dagelijks lijkt te groeien …
… naar belachelijke maten die maar weinig mensen daadwerkelijk zullen kopen omdat ze letterlijk niet in hun broek passen …
…de iPhone is in zijn leven maar één keer groter geworden …
ARMZALIG.
Met de op handen zijnde release van de iPhone 5S lijkt het onwaarschijnlijk dat de schermgrootte zal toenemen, Apple AAPL +0,22% fans zullen waarschijnlijk nog een jaar in de schaduw gesteld worden door hun Android-toting rivalen.
Overschaduwd door de schermgrootte, niet door de kwaliteit van de gebruikerservaring.
Met een aanzienlijk aantal high-end smartphoneconsumenten die echt de voorkeur lijken te geven aan grotere schermen …
Een aanzienlijk lichaam dat ver onder het lichaam van mensen die de voorkeur geven aan iPhones blijft. Controleer de verkoop van Samsung's grotere dan een broodtrommel-telefoons en je zult zien dat ze samen ver onder het aantal iPhones liggen dat Apple verkoopt.
… De kennelijke terughoudendheid van Apple om een grotere iPhone aan te bieden, wordt steeds raadselachtiger met elke hardwarevernieuwing die voorbijgaat.
Het is niet gek als je er een idee van hebt hoe Apple telefoons ontwerpt. Als het bedrijf, zoals verwacht, volgende maand zijn 3,5-inch modellen stopzet, staat het open voor het maken van grotere iPhones volgend jaar. De populariteit van de 3,5-inch modellen is gedreven door de prijs, en daarom wordt verwacht dat het bedrijf een goedkopere 4-inch iPhone zal leveren.
Grote telefoons zijn slechts een van de andere in een reeks producten waarvan experts erop stonden dat Apple ze nu, NU, NU!!! Netbooks onthouden?
Nee?
Nou, dat bewijst dan gewoon het punt.
Gezien [Tim Cooks] vaak geciteerde liefde voor data, twijfel ik er niet aan dat Apple enorm veel heeft gedaan aan bruikbaarheidstests die suggereren dat de huidige schermgrootte van de iPhone in veel opzichten optimaal is vanuit een gebruik perspectief.
Nu ik deze gegevens niet heb gezien, wil ik nu proberen het te weerleggen.
Ik twijfel er zeker niet aan dat een iPhone 5 beter zou presteren in bruikbaarheidstests dan een prototype iPhone met een 5-inch scherm. Echter …
Nee! Nee "echter"! Punt!
… in Beste koop …
Welk deel van "Volledige stop!" heb je het niet begrepen?!
... of op Amazon bootsen maar weinig consumenten deze mate van testen na.
Tanner gaat ervan uit dat grotere telefoons populairder zijn dan iPhones. Dat zou prima zijn, behalve dat het totaal nep is.
De mogelijkheid bestaat dus dat Apple in hun wens om het perfecte product voor de klant te ontwikkelen, toch het verkeerde product voor een groot deel van de markt heeft gebouwd.
Ugh, is er iets ergers dan een professor die zelf niet heeft gelezen? Liefhebbers van grotere schermen vormen misschien een groot segment van de markt, maar het succes van de iPhone laat zien dat dit niet het grootste segment van de markt. Tot op heden heeft Samsung verzonden ongeveer 100 verschillende smartphonemodellen. Apple heeft er zes verzonden.
Als dit het geval is, moet een dergelijke mislukking uiteindelijk gedeeltelijk een weerspiegeling zijn van het marktonderzoek van Apple, waardoor de mogelijkheid ontstaat dat ze de verkeerde vragen hebben gesteld.
Iemand stelt de verkeerde vragen, zoveel is zeker.
Sympathiek voor de duivel
Af en toe komt er een bericht langs dat gewoon gelezen moet worden om het te geloven. Dus leun achterover, pak een drankje en een servet voor de onvermijdelijke spit-takes, en geniet van Rob Enderle die ons vertelt:
"Waarom de vervroegde pensionering van Steve Ballmer mijn grootste mislukking is".
Zoals u waarschijnlijk weet, stapt Steve Ballmer af onder een wolk bij Microsoft, en ik denk ook dat hij een ruwe deal krijgt. Wat je niet weet, is dat ik voel dat ik gedeeltelijk verantwoordelijk ben.
Oh, Rob, lieverd, wij geven jou overal de schuld van.
In 1999 dacht ik eigenlijk aan Steve Ballmer als een vriend (dat doe ik eigenlijk nog steeds; maar ik kan waanvoorstellingen hebben).
"Kunnen."
Hm.
"Kunnen."
Hé.
Ik had een privé-ontmoeting met hem en een paar andere analisten om te praten over hoe hij zou passen in de rol van zijn president.
We zien je als een grote, bezwete stier in een hoekkantoor.
Een paar jaar later ontmoette ik een heel andere Steve Ballmer. Hij was boos en strijdlustig. Ik vroeg me af waar zowel mijn vriend als wat een veel succesvoller plan zou zijn geweest, gebleven waren.
Waar was die kleine jongen die ik zoveel jaren geleden kende? We reden samen op de fiets! En nu is hij helemaal volwassen! En echt gek op iets.
(Misschien was het het advies dat je hem gaf.)
Uit de ontmoeting met Steve in 1999 kwamen twee dingen naar voren: een die hij uitvoerde en die voor zijn tijd in de succeskolom valt bij Microsoft, en een die hij niet heeft uitgevoerd en die de kern raakt van waarom hij de CEO-baan als een mislukking lijkt te verlaten. Laat mij het toneel bepalen.
Ten eerste, heb je ooit gezien Rechts? Nou, laat me gewoon zeggen dat de hele kamer bedekt was met plasticfolie, een beetje onaangenaam was. En om de een of andere reden was er een aap in de hoek die stilletjes een geit aan het verzorgen was. Dat was gewoon raar.
Ik kende Steve op dat moment al zo'n zes jaar, nadat ik hem persoonlijk had ontmoet tijdens een retraite voor analisten die ik per ongeluk had laten annuleren.
Om een lang verhaal kort te maken, doen niet doe mee aan een drinkwedstrijd Clippy.
Ik had ook een aantal one-on-ones met Steve gehad, en hij had me een keer bijna laten ontslaan (hoewel hij tussenbeide kwam en mijn reet redde)...
Hoe charmant passief-agressief!
In de loop van het decennium raakte Steve steeds meer geïsoleerd en begonnen de productstoringen zich op te stapelen.
Hij begon ingewikkelde kleine afbeeldingen uit boter te snijden van de mensen waarvan hij dacht dat ze hem onrecht hadden aangedaan. En ze dan boos opeten.
Dus ik denk dat de oorzaak van het probleem met Steve zijn relatie met Bill Gates is. Steve was de beste van zijn klas op Harvard, Bill stopte. Toch wordt Bill altijd als beter dan Steve beschouwd.
Whoo, nou, als het een wedstrijdding is, zal het niet veel helpen om gevraagd te worden om af te treden. Jeeowtch.
Als gevolg hiervan werd Steve buitengewoon strijdlustig omdat hij het gevoel had dat hij alleen aan de top stond, onredelijk vergeleken met zijn beste vriend en onvoldoende door hem werd gesteund.
OK, twee woorden: boe en hoo.
Kijk, de Macalope was nooit zo enthousiast over het inblikken van Ballmer als oplossing voor de kwalen van Microsoft, maar ach als hij gaat huilen over de psychologische trauma's van een man die miljoenen en miljoenen dollars heeft betaald om een klus te klaren.
Zie je, ik zag uiteindelijk dat Steve faalde, maar kon geen effectieve manier bedenken om de mislukking te voorkomen. Elke keer dat ik het probeerde, maakte ik Steve alleen maar bozer.
Hé, elke keer dat je iets over Apple zegt, maak je de Macalope ook bozer. Het is niet zo ongewoon.