Νωρίτερα αυτό το μήνα, ήμουν λίγα δευτερόλεπτα μακριά από την επίθεση από έναν άνδρα οπλισμένο με ένα πολύ επικίνδυνο καροτσάκι για ψώνια. Κατηγορώ το ηλεκτρικό ποδήλατο.
Εκεί ήμουν, με το προαναφερθέν ποδήλατο, σε μια διάβαση πεζών στο North Strathfield του Σίδνεϊ. Ο άντρας ήταν φιλικός στην αρχή, σχεδόν εύθυμος. Με ρώτησε για το ποδήλατό μου – το οποίο δοκίμαζα για το CHOICE – πόσο κόστιζε, πώς ήταν να οδηγήσω κ.λπ.
Μετά, χωρίς προειδοποίηση χιλιοστού του δευτερολέπτου, το πρόσωπό του τσακίστηκε σε μια βαθιά, λιωμένη οργή. Μια γρήγορη, εντυπωσιακή τονική αλλαγή αντάξια του Μπομπ Κάτερ.
"ΕΧΕΙΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΓΙΑ ΑΥΤΟ;" Ούρλιαξε. «ΘΑ ΣΚΟΤΩΣΕΤΕ ΚΑΠΟΙΟΝ. ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ ΜΕ ΕΧΟΥΝ ΣΧΕΔΕΙΑ ΝΑ ΧΤΥΠΗΣΩ».
Ήμουν σαστισμένος, σοκαρισμένος, μπερδεμένος.
Έκανα το λάθος να απαντήσω, λέγοντάς του να ασχοληθεί με τη δική του δουλειά. Και τότε ήταν που έγινε. Τότε ήταν που παραλίγο να μου επιτεθεί ένας άντρας με ένα καρότσι για ψώνια.
"ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΡΟΤΣΙ ΑΓΟΡΩΝ ΘΑ ΦΟΡΕΣΕΙΣ ΣΕ ΕΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΟΓΙΟ!"
Ευτυχώς, ο μικρός πράσινος άνδρας εμφανίστηκε για να τον σώσει. Έκλεισα το φερμουάρ όσο πιο γρήγορα μπορούσα, αφήνοντας έναν εχθρό που κουνούσε τη γροθιά στον καθρέφτη μου.
Αποδεικνύεται ότι μερικοί άνθρωποι πραγματικά μισούν τα ηλεκτρικά ποδήλατα.
Όχι εγώ όμως, τους αγαπώ.
Ηλεκτρικό μπούγκαλου
Τους τελευταίους δύο μήνες η CHOICE εξετάζει τα ηλεκτρικά ποδήλατα. Εάν δεν είστε σίγουροι τι είναι ένα ηλεκτρικό ποδήλατο, δεν είστε μόνοι. Μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα τα θεωρούσα παρόμοια με μίνι μοτοσυκλέτες, αλλά όχι. Τα ηλεκτρικά ποδήλατα μοιάζουν περισσότερο με τα κανονικά ποδήλατα που – χάρη στη μαγεία της υποβοήθησης με μπαταρίες – είναι πιο εύκολο να πετάξουν, ιδιαίτερα σε ανηφόρα. Στην πράξη είναι λίγο σαν να βάζεις το ποδήλατο βουνού σε υψηλότερη ταχύτητα, αλλά χωρίς να θυσιάζεις την ταχύτητα.
Ήθελα να δοκιμάσω ένα. Έτσι, τις τελευταίες δύο εβδομάδες έχω ενσωματώσει ένα ηλεκτρικό ποδήλατο στην καθημερινότητά μου. Ήταν μια χαρά. Ήταν ικανοποιητικό, ακόμη και έκπληξη. Μου επέτρεψε να εξερευνήσω χαραμάδες του Σίδνεϊ που ποτέ δεν ήξερα ότι υπήρχαν. Αν έχετε τα μέσα και τον χρόνο, σας συνιστώ να πάρετε ένα.
Ήθελα να δοκιμάσω ένα ηλεκτρικό ποδήλατο γιατί έχω βαρεθεί να οδηγώ αυτοκίνητα.
Μου επέτρεψε να εξερευνήσω χαραμάδες του Σίδνεϊ που ποτέ δεν ήξερα ότι υπήρχαν
Μια πρόσφατη αλλαγή εργασίας με ανάγκασε να βρεθώ στην απίστευτη κατάσταση της οδήγησης στην πόλη και, για να είμαι ειλικρινής, είναι χάλια. Τα διόδια, η κίνηση και οι αυξανόμενες τιμές της βενζίνης χτυπούν το πορτοφόλι μου και τα επίπεδα άγχους μου για έξι.
Και με έκανε να αναρωτιέμαι: τι θα γινόταν αν απλώς… πήγαινα με το ποδήλατο στη δουλειά κάθε μέρα;
Ζω σε ένα ωραίο καταπράσινο προάστιο στο Greater Western Sydney, 26 χιλιόμετρα από το CBD. Ανάλογα με την κίνηση, μπορεί να χρειαστούν από 35 έως 45 λεπτά για να φτάσετε στο γραφείο μας στο Inner West του Σίδνεϊ. Για γέλια είχα ήδη ελέγξει πόσο χρόνο θα χρειαζόταν για να ποδηλατήσω, παρόλο που δεν είχα ποδήλατο σε μέγεθος ενήλικα. Δύο ώρες. Δεκάρα. Είναι πολύς καιρός. Αλλά μετά σκέφτηκα, δύο ώρες; Μπορώ να το χειριστώ. Τραβήξτε το. Γιατί όχι?
Μαγική βόλτα μυστηρίου
Έβγαλα τον τεμπέλικο εαυτό μου από το κρεβάτι στις 6.30 π.μ., ανέβηκα στο ποδήλατο και ξεκίνησα το ταξίδι μου.
Ο κύριος λόγος που μου άρεσε να κάνω δίωρο κύκλο σε ασεβή ώρα το πρωί ήταν η διαδρομή. Ήξερα ότι θα ήταν ένδοξο.
Οι Χάρτες Google με έβαλαν να κατέβω με το ποδήλατο στο Windsor Road μέχρι τον ποταμό Parramatta και μετά να κάνω δωρεάν ρόδες μέχρι τη Ρόδο. Μετά από μια σύντομη περιήγηση στο North Strathfield, θα υπήρχαν πάρκα και εκδρομές δίπλα στο ποτάμι μέχρι το γραφείο CHOICE.
Νόμιζα ότι θα ήταν μαγικό και είχα δίκιο.
Ο ποταμός Parramatta είναι ένα υπέροχα πλατύ σώμα από αφρώδες νερό, αρκετά ευρύ και βαθύ ώστε να είναι μια διαδρομή πορθμείων, που μεταφέρει τουρίστες και επιβάτες σε όλη τη διαδρομή από την Parra στην Circular Quay, όπου το λιμάνι του Σίδνεϊ συναντά το CBD. Παρά το ότι ήταν ένα υγρό πρωί της Τρίτης, το ποδήλατο στην όχθη του ποταμού – με απίστευτη θέα που απλώνονταν στο σημείο φυγής – ήταν ένα πλήρες όνειρο για το οποίο άξιζε να ξυπνήσεις. Είχα αντικαταστήσει μια οδήγηση στο κολαστήριο του αυτοκινητόδρομου Μ4 για έναν κύκλο ζωής στον παράδεισο. Φίλοι, ζούσα.
Είχα αντικαταστήσει μια οδήγηση νεύρων στον αυτοκινητόδρομο Μ4 για έναν κύκλο επιβεβαίωσης ζωής στον παράδεισο
Αλλά δεν ήταν τέλειο. Μου προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι τα ηλεκτρικά ποδήλατα δεν έχουν υποδοχή για κινητά τηλέφωνα. Ίσως είναι ένα νομικό ή κανονιστικό ζήτημα, αλλά όταν δεν ήμουν σίγουρος πού να πάω, έπρεπε να ψάξω στην τσέπη μου για το τηλέφωνό μου, να το ξεκλειδώσω αδέξια και με κάποιο τρόπο να πλοηγηθώ στους Χάρτες Google χωρίς να κολλήσω. Σίγουρα θα ήταν βολικό –και πιθανώς πιο ασφαλές– να έχετε εύκολη πρόσβαση στους Χάρτες Google ενώ κάνετε ποδήλατο.
Μου πήρε επίσης λίγο χρόνο για να καταλάβω πώς ακριβώς να μεγιστοποιήσω το υποβοηθούμενο πετάλι. Στην αρχή υπέθεσα ότι η βοήθεια θα ήταν συνεχής, αλλά δεν ήταν. Το ποδήλατο που χρησιμοποιούσα με βοήθησε σε ένα σημείο, μέχρι τα 25 km/h περίπου, μετά παρατήρησα ότι το ποδήλατο δεν σταμάτησε απλώς να με βοηθά, αλλά φαινόταν να δημιουργεί ενεργά αντίσταση που με ανάγκασε να επιβραδύνω. Λίγο απογοητευτικό, αλλά μια χαρά. Διατήρησα τα πράγματα σε σταθερά 20–25 km/h και απόλαυσα τη βόλτα.
Πόνος γλουτών και αρπακτικά της κορυφής
Τα μάγουλά μου δεν απολάμβαναν τη βόλτα.
Είναι σε αναταραχή. Έχουν αλλάξει οριστικά και δεν είμαι βέβαιος ότι θα αναρρώσουν ποτέ.
Χωρίς αυτά τα σορτς Lycra με τα άνετα μικρά μαξιλαράκια, άντεξα έναν αξιοπρεπή πόνο. Κατανοητός. Πέρασα τέσσερις ώρες στο ποδήλατο εκείνη την ημέρα. Έγινε τόσο άσχημα που αναγκάστηκα να γίνω πολύ δημιουργικός, τοποθετώντας διάφορα μέρη από τα σαρκώδη μάγουλά μου στο κάθισμα κατά τη διάρκεια της επιστροφής στο σπίτι. Το ένιωθα ακόμα μέρες μετά.
Δέχτηκα επίσης επίθεση από τον κορυφαίο αρπακτικό της Αυστραλίας - την κίσσα. Ως κάποιος που έφτασε στην Αυστραλία αργά στη ζωή μου, νόμιζα ότι οι ιστορίες των καρακάκων που έσκαγαν από τον ουρανό για να επιτεθούν σε ποδηλάτες ήταν απλώς παιδικές ιστορίες. Δεν θα μπορούσα να κάνω περισσότερο λάθος. Ήμουν τρομοκρατημένος, ταράχτηκα μέχρι τα βάθη μου, να ανακαλύψω ότι οι επιθέσεις με καρακάξα είναι κάτι πολύ πραγματικό. Στην καρακάξα, έχω αποκαλύψει έναν εχθρό για μια ζωή.
Νόμιζα ότι οι ιστορίες των καρακάκων που έσκαγαν από τον ουρανό για να επιτεθούν σε ποδηλάτες ήταν απλώς παιδικές ιστορίες
Τα πόδια μου πονούσαν πολύ λιγότερο από όσο νόμιζα. Καθώς δεν είχα κάνει ποτέ πραγματικά ποδήλατο από τότε που ήμουν έφηβος, σκέφτηκα ότι θα μου έπαιρναν μέρες για να συνέλθω μετά από τέσσερις ώρες με το ποδήλατο. Αυτό στην πραγματικότητα δεν ήταν έτσι. Το υποβοηθούμενο πετάλι πραγματικά έδιωξε το δάγκωμα από τους λόφους. Το ταξίδι ήταν σαν άσκηση, αλλά ελαφριά άσκηση. Το καλύτερο είδος άσκησης.
Ήταν ένα όμορφο ξεκίνημα της εργάσιμης ημέρας. Τα πόδια μου ήταν λίγο ταλαντευόμενα, αλλά τίποτα δεν μπορούσα να χειριστώ. Με υψηλή περιεκτικότητα σε ενδορφίνες, πέρασα μια υπέροχη μέρα και ανυπομονούσα για τον κύκλο του σπιτιού.
Game changer, για μικρότερα ταξίδια
Αλλά όσο ευχάριστος κι αν ήταν ο κύκλος μου στη δουλειά, δεν ένιωθα βιώσιμος. Ως γονέας δύο παιδιών που πνίγονται σε «δραστηριότητες», θα ήταν αδύνατο να αφιερώσει κανείς τέσσερις ώρες ξύπνιας για να ταξιδέψει στη δουλειά, ανεξάρτητα από το πόσο διασκεδαστικό ήταν.
Αλλά βρήκα ένα γλυκό σημείο. Αυτά τα μικρά ταξίδια στο κατάστημα – αυτά τα ταξίδια «πολύ μακριά για να περπατήσετε» – είναι ιδανικά για ένα ηλεκτρικό ποδήλατο. Υποψιάζομαι ότι ένα ηλεκτρικό ποδήλατο θα ήταν επίσης τέλειο για ανθρώπους που ζουν πιο κοντά στην πόλη. Αν είναι επιλογή μεταξύ ενός τρένου 15 λεπτών και ενός κύκλου 30 λεπτών, παίρνω το ποδήλατο κάθε φορά.
Παρά τα κορυφαία αρπακτικά που πέφτουν από τους ουρανούς και τα μόνιμα αλλοιωμένα μάγουλα, θεωρώ ότι είναι αδύνατο να μην προτείνω ένα ηλεκτρικό ποδήλατο. Εάν έχετε τα μέσα και οι συνθήκες της ζωής σας ευθυγραμμίζονται, μπορούν να αλλάξουν το παιχνίδι.
Απλώς προσέξτε τους εχθρούς του ηλεκτρονικού ποδηλάτου που είναι οπλισμένοι με καρότσια αγορών.
στοκ εικόνες: Getty, εκτός αν αναφέρεται διαφορετικά.
Για να μοιραστείτε τις σκέψεις σας ή να κάνετε μια ερώτηση, επισκεφτείτε το φόρουμ της κοινότητας CHOICE.