Η συστροφή της Penny Flanagan στη μέθοδο Marie Kondo

Δεν είναι μυστικό ότι όλοι έχουμε πάρα πολλά πράγματα.

Πρόσφατα έκανα έλεγχο στα μαξιλάρια και τα αρωματικά κεριά και τα δεδομένα που προέκυψαν αποκάλυψαν μια ανθυγιεινή εμμονή και με τα δύο. Το κερί ήταν ιδιαίτερα περίεργο, δεδομένου ότι είμαστε βαθιά στην εποχή του ηλεκτρισμού.

Η εμμονή του δυτικού κόσμου με τα πράγματα τονίστηκε πρόσφατα από την παγκόσμια δημοτικότητα του Marie Kondo's βιβλίο, The Life-Changing Magic of Tidying Up. Το βιβλίο έχει δημιουργήσει τώρα μια δημοφιλή σειρά Netflix, Tidying up with Marie Κόντο.

Οι συμμετέχοντες δέχονται μια επίσκεψη από μια Γιαπωνέζα κυρία που τους δείχνει πώς να πειθαρχήσουν την ανυποχώρητη επιθυμία τους να συγκεντρώσουν άχρηστες ακαταστασίες από τον Πρώτο Κόσμο

Αν δεν έχετε δει την παράσταση, μοιάζει λίγο με τη Super Nanny, αλλά αντί για μια βίαιη, μη-ανοησία Αγγλίδα νταντά που δείχνει στους ανθρώπους πώς να πειθαρχούν ανυπότακτα παιδιά, οι συμμετέχοντες δέχονται μια επίσκεψη από μια Ιάπωνα κυρία που τους δείχνει πώς να πειθαρχήσουν την ανυποχώρητη παρόρμησή τους να αποθηκεύσουν άχρηστα πρώτα Παγκόσμια ακαταστασία.

Οι μέθοδοι του Kondo έχουν απόλυτη αίσθηση, είναι απλές στην εφαρμογή τους και συνοδεύονται από μια ωραία παράλληλη εξυπηρέτηση.

(Πιθανότατα επειδή οι ανατολικές φιλοσοφίες εφηύραν αυτό που λέμε «mindfulness» πριν ακόμη προσπαθήσουμε να δώσουμε ένα όνομα στην ιδέα του να είμαστε παρόντες σε κάθε στιγμή.)

Η μέθοδος Marie Kondo εξηγείται

Η διαδικασία τακτοποίησης KonMari ξεκινά με το να γονατίσεις για να «ευχαριστήσεις» το σπίτι σου για την εξυπηρέτησή του, προτού ξεκινήσει αυτό που η μητέρα μου θα αποκαλούσε παραδοσιακά «ένα τεράστιο τσακ-άουτ».

Με αυτόν τον τρόπο, ο Κόντο μετατρέπει το κοσμικό και ανόητο τσακ-άουτ σε ένα σχεδόν θρησκευτικό τελετουργικό, το τελικό σημείο του οποίου είναι να καταλάβεις τι «πυροδοτεί τη χαρά» στη ζωή σου.

(Υπάρχει επίσης πολύ ωραίο ιαπωνικό δίπλωμα.)

Οι αρχές του Κόντο βασίζονται στον Σιντοϊσμό και στην ιδέα ότι το κάμι, ή το ιερό, υπάρχει σε όλα - ακόμη και στα παλιά σας ρούχα, βιβλία και ακαταστασία.

Και έτσι πριν τα πετάξετε έξω, θα πρέπει να «απευθυνθείτε» στο κάμι μέσα, να του μιλήσετε, να το ευχαριστήσετε για την υπηρεσία του και στη συνέχεια να το «στείλετε στο δρόμο του».

Και εκεί βρίσκεται το τρίψιμο.

Ποιος θα πάρει τα πράγματά μας;

Είμαι υπέρ της ατμόσφαιρας KonMari για την ακαταστασία του σπιτιού μου, αλλά πού πρέπει να στείλω αυτά τα πράγματα στη γη; Υπάρχει κάποια Shinto έκδοση της κόλασης που δέχεται όλα τα χάλια που πετάμε στις τακτοποιημένες συνεδρίες KonMari;

Δεν ξέρω αν είναι το φαινόμενο Kondo, αλλά το τοπικό μου κατάστημα δημοσίευσε πρόσφατα αυτήν την πινακίδα στο παράθυρο:

Καθώς έβλεπα το πρώτο επεισόδιο του Tidying Up With Marie Kondo - γοητευμένο από τον Kondo, ο οποίος περνάει σαν το Tinkerbell του τακτοποίηση - παρασύρθηκα αδικαιολόγητα από τις πολλαπλές μαύρες σακούλες σκουπιδιών που συσσωρεύονταν στο γκαράζ της οικογένειας καθώς το τακτοποιημένο πίεζε επί.

Το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν, πού θα τα πάνε όλα; Στην άκρη; Προς Βίνιες; Ποιο φιλανθρωπικό κατάστημα θα δεχτεί αυτό το ποσό άλλων ειδών;

KonMari στον πάγκο

Με αυτόν τον τρόπο, η μέθοδος KonMari αρχίζει να μοιάζει λίγο με ένα τεράστιο οιονεί θρησκευτικό buck-pass: όλα τα χάλια σας περνούν στο «επόμενη ζωή» όπου μπορεί να γίνει πρόβλημα κάποιου άλλου-του τοπικού λιανικού εμπορικού καταστήματος, των συμβουλών του δημοτικού συμβουλίου ή του επί του παρόντος γεμάτου χώρου υγειονομικής ταφής Της γης.

Γι 'αυτό πιστεύω ότι πρέπει να τροποποιηθεί. Οπωσδήποτε, τακτοποιήστε, αντιμετωπίστε την ακαταστασία σας, αλλά από εκεί και πέρα, επιτεθείτε στο πρόβλημα στην πηγή.

Αντί να εκτελούμε αυτές τις τελετουργίες αφού έχουμε αγοράσει όλα αυτά που δεν χρειαζόμαστε, θα πρέπει να εκτελούμε αυτές τις τελετουργίες καθώς πρόκειται να αγοράσουμε απερίσκεπτα όλα αυτά τα πράγματα που δεν χρειαζόμαστε.

Θα ήθελα να βλέπω ανθρώπους να στέκονται σε καταστήματα ρούχων, να αγκαλιάζουν αντικείμενα στο στήθος τους και να κάνουν Δοκιμή "spark joy" πριν αγοράσουν ένα άλλο πουκάμισο από μείγμα πολυεστέρα με εκτύπωση "διασκέδαση για πέντε λεπτά" σε αυτό

Θα ήθελα να βλέπω ανθρώπους να ακουμπούν βιβλία ξύπνια στα βιβλιοπωλεία για να διαπιστώσουν αν είναι «τόσο ζεστό τώρα» η βιογραφία ενός κρίκετ WAG, γκουρού του τρόπου ζωής ή ειδικού ευεξίας είναι στην πραγματικότητα απλώς γεμάτη faffy λέξη-γέμιση. (Ειδοποίηση σπόιλερ: είναι.) 

Σε αυτήν την περίπτωση, αφήστε το βιβλίο ακριβώς στο ράφι όπου ανήκει. Δεν υπάρχει χαρά σε αυτήν την πελώρια πεζογραφία.

Πιστεύω επίσης ότι πρέπει να είμαστε υποχρεωμένοι να αγκαλιάζουμε και να μυρίζουμε κάθε σάπιο αντικείμενο στο τραγανό λαχανικό μας ως τιμωρία για την αγορά περισσότερων τροφίμων από ό, τι θα φάμε σε μια εβδομάδα.

Πρέπει να είμαστε υποχρεωμένοι να αγκαλιάζουμε και να μυρίζουμε κάθε σάπιο αντικείμενο στο λαχανικό μας σαν τιμωρία για την αγορά περισσότερων τροφίμων από ό, τι θα φάμε σε μια εβδομάδα

Και τέλος, θα ήθελα να βλέπω όλους μας να τοποθετούμε τις παλάμες μας στοχαστικά στη βιβλιοθήκη Billy, με επίπεδη συσκευασία στο διάδρομο 4, περιοχή 14 της Ikea.

Στη συνέχεια, θα πρέπει να κλείσουμε τα μάτια μας και να απεικονίσουμε τη διαδικασία συναρμολόγησής του, ακολουθούμενη από την απεικόνιση του τρόπου με τον οποίο ο πίσω πίνακας από κόντρα πλακέ τελικά θα λυγίσει και δεν θα χωρέσει στις υποδοχές του.

Στη συνέχεια θα πρέπει να ευχαριστήσουμε το πακέτο που μας έμαθε να αγοράζουμε συναρμολογημένα έπιπλα από εδώ και πέρα ​​και να συνεχίζουμε να περπατάμε - έξω από το κατάστημα.

Για να είμαι δίκαιος, νομίζω ότι η ευρύτερη φιλοσοφία του Kondo είναι να αγοράζει και να συσσωρεύει πράγματα που πυροδοτούν πραγματική χαρά. Δυστυχώς, η μυωπική εστίαση του δυτικού κόσμου έχει επικεντρωθεί στο κομμάτι της τακτοποίησης.

Έτσι, αν αυτό είναι το φιλοσοφικό σημείο του Kondo, θα πρέπει πραγματικά να αποσταλεί σε εμπορικά κέντρα τα Σαββατοκύριακα, διασώστε τους ανθρώπους στο ταμείο του Kmart πριν αγοράσουν περισσότερα είδη faux-Scandi-ή αρωματικά κεριά και ρίξτε μαξιλάρια.

Πιστωτική φωτογραφία για τον πελάτη: Netflix