Αφού οι επανειλημμένες εκκλήσεις μου για μια μονάδα αξιολόγησης iPod mini χαιρετίστηκαν με πετρώδη σιωπή από όλους με μια διεύθυνση @apple.com (Σημείωση προς τον εαυτό: Πάρτε μια συναυλία με τη μεγάλη μητροπολιτική εφημερίδα το συντομότερο δυνατό.) Βγήκα στην κίνηση των μετακινήσεων για να αποκτήσω ένα της παλιάς καλής μόδας τρόπος:
Λιανεμποριο.
Παρόλο που κατάλαβα ότι θα μπορούσατε να αγοράσετε ένα από αυτά τα μικρά προγράμματα αναπαραγωγής την ημέρα της κυκλοφορίας του σε οποιοδήποτε κατάστημα λιανικής εκτός της Apple (Το Best Buy, για παράδειγμα, φημολογήθηκε ότι πουλούσε ένα σε όποιον είχε τα μετρητά για να το πραγματοποιήσει), ήθελα το Early Adopter Εμπειρία. Και ο μόνος καλός τρόπος για να αποκτήσετε αυτήν την Εμπειρία είναι να κάνετε όπως κάνουν οι Πρόωροι Υιοθέτες και να σταθείτε στην ουρά στο τοπικό Apple Store.
Αυτό το έκανα στο κατάστημα Valley Fair στο Σαν Χοσέ της Καλιφόρνια. Σε περίπτωση που η ζήτηση για το μικρό κορόιδο ξεπέρασε τις προμήθειες που υπήρχαν, έφτασα μια ώρα νωρίτερα.
Ο διπλός μου φόβος αυτό
Α) Κανείς δεν θα ήταν στο Κατάστημα και όταν ζήτησα ένα μίνι στις 6:00 μ.μ., ένας εξυπηρετικός υπάλληλος απαντούσε, «Α, εννοείς ένα από αυτά; Διαλέξτε όποιο χρώμα σας αρέσει. Διάλεξε και τα πέντε χρώματα και θα ρίξουμε ένα δωρεάν!» ή
Β) Εκτός κι αν μια ιδιαίτερα λοιμώδης γρίπη αποδεκάτισε τις τάξεις των 500 ανθρώπων που είχαν κατασκηνώσει μια νύχτα για να αποκτήσουν το μίνι τους, δεν είχα τύχη.
πήγε απραγματοποίητο.
Υπήρχε μια υγιής σειρά περίπου 40 ατόμων μπροστά μου. Στο μπροστινό μέρος της γραμμής, η παρέα των τριών γυναικών και μιας έφηβης -που την κέρασαν με μίνι για τα γενέθλιά της- ήταν εκεί από τις 16:00. Μια από αυτές τις γυναίκες σκόπευε να αγοράσει τρία (δύο μπλουζ και ένα ασημί) και το κορίτσι γενεθλίων είχε την καρδιά της σε ένα ροζ. Ανακάλυψα ότι το ροζ ήταν πράγματι ένα δημοφιλές στοιχείο μεταξύ των γυναικών μελών της μικρής μας μπάντας, αν και το πράσινο φαινόταν να είναι έντονο.
Παίρνοντας τη θέση μου στη σειρά, αμφισβήτησα τους πιο κοντινούς μου ανθρώπους σε σημείο ενόχλησης.
«Λοιπόν, κάποιος εδώ παίρνει περισσότερα από ένα;»
«Ναι, παίρνω ένα για μένα και ένα για την κοπέλα μου».
"Χρωματιστά?"
«Μπλε για μένα και ροζ για εκείνη».
«Έχετε ήδη iPod;»
«Ναι, έχω 40 συναυλίες και ο φίλος μου εδώ έχει 10 συναυλίες».
«Τότε γιατί θα ήθελες ένα μίνι;»
Αυτό το έσκισε. Ως ένας, οπισθοχώρησαν και μου έδωσαν ένα "Γεια, δεν είσαι ένας από εμάς, έτσι δεν είναι;" Κοίτα. Μετά από μια άβολη παύση, ένας νεαρός άνδρας απάντησε τελικά
«Επειδή είναι ωραίο!»
Ήταν αρκετά ευγενικός ώστε να μην προσθέσει το "Duh!" στην απάντησή του, αλλά στο πρόσωπό του ήταν ξεκάθαρα γραμμένο το ρητό.
Περίπου ένα τέταρτο μετά τις 5:00, ένας υπάλληλος του Apple Store άρχισε να μοιράζει εισιτήρια σε όσους ήταν στην ουρά. Στο χέρι είχε πέντε καρούλια με κόκκινα εισιτήρια—κάθε καρούλι αντιπροσώπευε ένα από τα πέντε χρώματα του μίνι. Μέχρι να φτάσει σε εμένα (η γραμμή πριν από εμένα είχε φουσκώσει κατά άλλα 10 άτομα περίπου και συνέχισε να μεγαλώνει στο πίσω μέρος) είχε περάσει όλα τα εισιτήρια για το πράσινο μοντέλο. Δεν μπορούσε να εγγυηθεί ότι θα παίρναμε όλοι τα χρώματα που θέλαμε, αλλά δεδομένης της θέσης μας στη σειρά, ήταν μια λογική εικασία ότι θα τα πηγαίναμε καλά (εκτός κι αν θέλατε πράσινο, φυσικά).
Στις 6:00 η γραμμή άρχισε να κινείται. Αντί να απελευθερώσετε την ορδή και να τους δείξετε σε μια πυραμίδα από μίνι με ένα εγκάρδιο «Πήγαινε να τους πάρεις τίγρη!» μας άφησαν να μπούμε από ντριμπ και ντριμπ.
Σταθείτε στην ουρά πριν από το γκισέ. Δώστε εισιτήριο στον υπάλληλο. Ο υπάλληλος παύλες στο πίσω μέρος για να πάρει χρώμα που ζητήθηκε. Ο υπάλληλος επιστρέφει με το κουτί γεμάτο o’ mini. Προχωρήστε στην αντιμετώπιση. Η ωραία γυναίκα κάνει χαρούμενα σχόλια για κάθε μίνι που αγοράζεται ("Ωωω, δύο μπλουζ στη σειρά. Προχωράμε!). Πληρωμή. Ακούστε προσεκτικά καθώς το ταμείο σας λέει ότι θα υπάρξει χρέωση 10% για την ανανέωση των αποθεμάτων εάν επιστρέψετε το μίνι ανοιχτό. Εάν DOA, χρησιμοποιήστε εγγύηση 1 έτους. Ευχαριστώ. Επόμενο!
Για να γλιτώσω ένα ταξίδι σε περίπτωση που το μίνι μου ήταν όντως DOA, σκόνταψα πίσω στο θέατρο, άνοιξα το κουτί, αφαίρεσα το Μην κλέψετε το περιτύλιγμα μουσικής από το βουρτσισμένο μπλε εξωτερικό του μίνι και πατήστε το κουμπί Αναπαραγωγή/Παύση για να το αλλάξετε επί.
Η Apple είχε φορτίσει προσεκτικά το νέο μου μπλε φίλο πριν το βυθίσει στο κουτί. Άνοιξε και έδειξε περίπου φόρτιση στα τρία τέταρτα. Το έβαλα στο PowerBook 15 ιντσών μου με το καλώδιο που συνήθως κρατάω για το iPod τρίτης γενιάς των 15 GB και μέσα σε δευτερόλεπτα το mini εμφάνισε το Do Οθόνη Not Disconnect, τοποθετημένη στην επιφάνεια εργασίας (με το δικό της μίνι εικονίδιο, όχι λιγότερο) και το iTunes ξεκίνησε, έτοιμο να συγχρονίσει τη βιβλιοθήκη του με το νέο μου αγορά.
Επειδή έχω μια βιβλιοθήκη iTunes που υπερβαίνει τη χωρητικότητα των 3,7 GB του mini, το iTunes εμφάνισε ένα μήνυμα που υποδεικνύει ότι επειδή όλα Η μουσική μου δεν θα χωρούσε στο μίνι, μια νέα λίστα αναπαραγωγής που ονομάζεται iPod Mini Selection θα δημιουργηθεί από μια επιλογή μελωδιών στο δικό μου βιβλιοθήκη. Στη συνέχεια, η μουσική σε αυτό το playlist θα αντιγραφόταν στο μίνι μου.
Δεν θα έλεγα αυτή τη λίστα αναπαραγωγής έξυπνη (ή ακόμη και μέτρια έξυπνη). Δεδομένου ότι ο αποθηκευτικός χώρος του μίνι είναι περιορισμένος, πιστεύετε ότι αυτή η λίστα αναπαραγωγής θα παρακάμψει μεγάλα αρχεία AIFF και WAV εάν συναντήσει επίσης πολλά αρχεία AAC και MP3.
Οχι.
Δεν είμαι σίγουρος ποια είναι η λογική πίσω από αυτήν τη λίστα, αλλά άρπαξε αρχεία που θα προτιμούσα να τα είχα κάνει χωρίς — μια μελωδία 60 MB που είχα δημιουργήσει στο GarageBand, για παράδειγμα. Ωστόσο, φαίνεται να κολλάει σε ολόκληρα άλμπουμ παρά μόνο σε επιλογές (αν και δεν περιλαμβάνει απαραίτητα όλα τα οι επιλογές από ένα άλμπουμ με πολλούς δίσκους—η λίστα αναπαραγωγής περιελάμβανε μόνο έναν από τους δίσκους από το White Album των Beatles, για παράδειγμα). Με τη συνετή χρήση μιας Smart Playlist του iTunes, θα μπορούσατε να δημιουργήσετε μια πιο κατάλληλη συλλογή μελωδιών (και τις επόμενες μέρες, θα σας δείξω πώς να το κάνετε ακριβώς αυτό).
Με το μίνι σε κατάσταση λειτουργίας αποφάσισα να κατευθυνθώ για το σπίτι. Τώρα ήταν λίγο μετά τις 19:00 και τα πράγματα είχαν ηρεμήσει αρκετά. Τα 100 ή περισσότερα άτομα στην ουρά είχαν κυνηγήσει, μαζευτούν και, προφανώς, επέστρεψαν σπίτι για να απολαύσουν την αγορά τους. Η κίνηση των καταστημάτων φαινόταν κανονική και δεν είδα πολλούς ανθρώπους να τρέχουν με κομμένη την ανάσα στο κατάστημα φωνάζοντας «Αργήσαμε πολύ!;»
Για να κάνω το ταξίδι μου προς το σπίτι πιο μελωδικό, σύνδεσα τον αυτόματο φορτιστή και τον ασύρματο προσαρμογέα μουσικής FM που χρησιμοποιώ με το 3G iPod μου. Και οι δύο λειτούργησαν όπως αναμενόταν.
Συνολικά, μια πετυχημένη και διαφωτιστική έξοδος.
Μείνετε συντονισμένοι. Έρχονται περισσότερα καθώς θα κάνω το μίνι αυτό το Σαββατοκύριακο.